Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W 1939 lato było upalne,Gertruda robiła zdjęcia.
W oknie na parterze mąż Władek z uroczym dwuletnim synkiem Henrykiem. Obaj radośni uśmiechnięci machający ,mrużący oczy przed błyskami
sierpniowymi promieniami słońca.

Oboje tacy młodzi i szczęśliwi ,zakochani,pełni nadziei.
Pełni szczęścia.

Wrzesień powołał Władka ...odpłynął do Wielkiej Brytanii.

Mijały lata. Wojenna wrzawa, pomimo szaleństwa, pozwoliła mu odwiedzić ukochaną rodzinę....na chwilkę zapomnienia i radości bycia razem.
Władek odpłynął ,Gertruda została z nadzieją ...urodzenia drugiego dziecka,córeczki Gabrysi.
Bieda szalała,zbierała żniwo niedożywionych ludzi.
Gabrysia odeszła zostawiając w Gertrudzie nie ugaszony żal.

Mąż nie odpowiadał.Trudzia zachodziła w głowę ,przecież nie można stracić tyle na raz -myślała!

Wojna skończyła się ...wszyscy wokół tańczyli ze szczęścia, całowali , wymieniali uśmiechy przepełnione spotykaną nigdy dotąd radością!

Mijał rok po roku , Władek nie dawał znaku ,że żyje.
Trudzia zapracowana ,w pełni poświęcona wychowaniu ukochanego Henryka,poszukiwała męża. Starych schorowanych teściów kąpała w wannie co w ówczesnych czasach było ewenementem!

Lata biegły ,Henryk się ożenił,niestety nie mógł mieć swoich dzieci ,zaadoptował dziewczynkę śliczną Marię.
Czas jak czas ...szybko biegł kradnąc zdrowie Gertrudzie
Zachorowała-diagnoza rak!
Dwanaście lat leczyła się ,przestrzegając zaleceń lekarzy ...z zegarkiem w ręku biorąc leki .
Pisała tydzień w tydzień, miesiąc w miesiąc do wszystkich organizacji na świecie w poszukiwaniu kochanego męża!
Odpowiedzi przychodziły ...bez nadziei!
Dowiadywała się,że były listy do rodziny Władka ,ale nie wierzyła bo jakże inaczej!
Nie mógłby napisać do niej!!!
Zmarła w 1977 pozostawiając rodzinę w nie opisanym smutku!

Mijały lata , nieoczekiwanie zmarła synowa, zostawiając córeczkę i męża ,który kochał ją nad nad życie.

Po kilku latach niespodziewanie zadzwonił do drzwi Henryka...ojciec.....
-Kto tam-zapytał Henryk?
-To ja - Władek. Twój ojciec!!
-Ja nie mam ojca!
Odpowiedział Henryk stanowczo.
Ale to ja.....
Henryk odwiesił słuchawkę domofonu ,przejęty i wstrząśnięty!
Nie chciał zwyczajnie po ludzku zobaczyć kogoś kto tak bardzo skrzywdził matkę ,jego ,czekającego na ojcowską miłość!

Dzisiaj nie do wiary Gertruda i Władek leżą na tej samej alei cmentarza .
Tak nie miało im być pisane!

Władek jak się okazało prowadził podwójne życie , założył rodzinę we Włoszech i spokojnie bez zobowiązań żył!

Henryk nie dawno odszedł!

Córka znów została bez rodziców!

Takie pieskie życie!Ot co!

Opublikowano

Wierz mi Droga Stasiu ,że emocje biorą górę , przynajmniej podczas pisania tego tekstu i bardzo proszę nie nie oceniaj mnie pochopnie ,bo to prawdziwa historia mamy siostry!
Bardzo proszę o uwagi odnośnie interpunkcji...itp!
Będę wdzięczna!!!
Uznałam ,że czas to z siebie wyrzucić,bo śni mi się po nocach!
Serdecznie pozdrawiam!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wiesz, Aluna - prawdziwość historii tak naprawdę niewiele ma wspólnego z jej jakością. W tym wypadku są to dwa bieguny. Uwagi to na niewiele się zdadzą - to trzeba po prostu gruntownie przerobić.
Po pierwsze - zbyt wiele akcji na zbyt małym świstku tekstu. Czytelnik nie zdąży przetrawić tego, co było przed chwilą, a ma już połknąć nową dawkę wydarzeń. Nie mówię, że masz nużyć opisami, ale nie goń tak, bo to bez sensu.
Po drugie - kompozycja. Co to ma być? Po cholerę - przepraszam - Ci tyle enterów. Weź to jakoś normalnie ułóż, po bożemu - kiedy kończysz zdanie postaw kropkę, wciśnij spację i pisz następne. Zamiast rozciągać tekst na milion wersów, napisz go normalnie - z akapitami.
Po trzecie - interpunkcja. Łomatko! Co to jest?
Jak ja nie znoszę nadużywania wielokropków! W dodatku zdania czasami zbyt długie, przecinki też dziwnie poustawiane. To już jest po prostu masakra.
No cóż. Jeśli chcesz ten tekst uczynić zjadliwym, musisz go gruntownie przebudować. Nie zniechęcaj się, tylko nad nim pracuj ;)
Pozdrawiam
Zuzka ;)
Opublikowano

Dziękuje Droga Zuźko za cenne wskazówki ,tak to jest jak podczas pisania emocje grają!
Obiecuję że tekst napiszę najlepiej od nowa!
Dziękuje i pozdrawiam serdecznie!
PS.nie ukrywam że bałam się jak diabli wleić ten wydrapany tekst ,ale siła woli...sama rozumiesz!

Opublikowano

Mijały lata wojenna wrzawa po mimo szaleństwa pozwoliła mu odwiedzić ukochana rodzinę - z tego radziłabym zrobić dwa zdania, np. "Mijały lata. Wojenna wrzawa, pomimo szaleństwa, pozwoliła mu odwiedzić ukochaną rodzinę."
"nie ugaszony żal" - chyba nieugaszony?
Trudzia zachodziła w głowę ,przecież nie można stracić tyle na raz -myślała! - z tego chyba też lepiej zrobić dwa zdania.
Zachorowała-diagnoza rak!!! - chyba lepiej byłoby bez tych wykrzykników.
Kto tam?-zapytał Henryk? - drugi znak zapytania, chyba jest tu bez potrzeby.
-To ja Władek twój ojciec! - tu luźna sugestia. Może lepiej byłoby napisać: "-To ja - Władek. Twój ojciec!"
Henryk nie dawno odszedł! - a nie "niedawno"?

Troszkę lepiej, ale i tak mogłoby być jeszcze lepiej. Najbardziej rzuciły mi się w oczy powyższe.
Pozdrawiam
Zuzka ;)

  • 4 tygodnie później...
Opublikowano

Zgadzam się z Zuźką, powiem jeszcze że o wiele, o wiele za dużo stawiasz wykrzykników - nawet w komentarzach.
No i nie wzruszyłaś mnie, a taka historia powinna choć trochę potrącić struny serca.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @jaś ostatnio słyszałam od małego chłopczyka, jechał na hulajnodze i pytał swojego brata albo kolegę, czy wierzy w Boga, ten maluch odpowiedział, że nie, na to ten chłopiec, że też nie wierzy, zapytał tatę, przystojny, tata, dłuższe włosy, miał coś w sobie, ale też odpowiedział, że nie wierzy i tak mi przeleciały odpowiedzi, że ludzie nie wiedzą co to Bóg. Takie pokolenia się wychowują w mieście. 
    • @violetta no dobra. Ale tylko dla Ciebie. Niech to będą płotki i piskorze. Nie są drapieżne tylko takie, no takie.....rybne. To jeszcze tylko dodam, żeby zadowolić pogrobowców Karola Darwina, że te płotki i piskorze poleciały samolotem Lufthansy na Galapagos bo pan Darwin tam coś obserwował. I dla jaj te niby ryby zamieniły się w ptaszki którym rosły dzioby i piórka i pan Darwin ogłosił, że świat się zmienia a ludziska w to uwierzyli i jest jak jest.
    • @jaś ale okonie to drapieżce, czyli te panie drapieżne:)
    • @Wochen akurat Bóg się nie wtrąca w związki:) chce, żeby istniały, kochali się, było potomstwo:)
    • @violetta no tak. Ludzie doszli do wniosku, że z tym Bogiem jest coś nie halo. I uznali, że powstali sami z siebie. To znaczy było bajoro i w jakiś poniedziałek pierdolnął w nie piorun. I jak tam było tak tam było powstały rybki. Niech będzie, że okonie. I sobie żyły w tym bajorze. Ale w końcu zabrakło żarcia więc okonie zaczęły wypełzać na brzeg. Płetwy zaczęły się zamieniać w niby nóżki. I okonie zaczęły chodzić po lądzie i polować na koniki polne. Chodziły coraz dalej i tylne nóżki robiły się coraz dłuższe. Powstał warsztat szewski gdzie okonie robiły buciki dla innych okoni. Za jakiś czas okonie zaczęły potrzebować przednich łapek coby na przykład zapalić zapałkami ognisko. I te przednie łapki też się powiększyły. Tak gdzieś  w połowie roku okonie zaczęły chodzić na tylnych łapach. Słońce mocno przypiekało więc postanowiły zrzucić łuski i żeby im wyrosły włosy. I tak się na zimę stało. Kiedy okonie przeglądały się w lustrze to widziały że są z pyska brzydkie. Postanowiły coś z tym zrobić i w naturalny sposób okoniowe pyski zamieniły się na buzie. I mamy dzisiaj sunący alejami i parkami tłum pań okoniowych i panów dla zmyłki węgorzowatych.   Ach, ludzie....
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...