Sen o sztuce żeglarskiej

[Krzysztof Jaśkiewicz]

Przez łzy w oczach i smutek na strunach
Nie zamierzałem nawet robić czegokolwiek
Myślałem o ziemi jak o stole
Piec chleb i zbierać plony pracy
Może dziś miało dojść do przebudzenia
Wyciągnąłem dłoń w kierunku okna
Aby zwrócić cię ku prawdzie
I widzę ciebie
W rynsztokach
W spelunach
W rozbitych samochodach
W przedziale bydlęcej klasy
I widzę w tobie
Mojego brata
Serce kelnera
Zagubionego szaleńca
Skazańca loterii losu

Kroplą desczu chciałem ugasić pragnienie
Usiąść nad brzegiem morza i posłuchać
Mówiłem coś o dawnych sprawach
Jak dojść na łąkem przez rzekę
Może wczoraj miałeś szansę
Obecnie już mi nie zależy
Więc pójdę w swoją stronę
I widzę siebie
Na bezdrożach
W łódce na rzece
Rano o ósmej
Z pistoletem w ręku
I widzę w sobie
Mojego tatę
Kreatota marzeń
Wiecznego żeglaża
Sinn Fein