Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

przyjaciel

Joasia "MAŁA"
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Joasia "MAŁA"

Joasia "MAŁA"

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Persona nieco dziwna, pojawia się nagle,
Przeważnie w trudnym twego życia momencie,
Gdy wiatr przeciwności rozrywa twe żagle,
A myśli twe utknęły gdzieś na dróg zakręcie.

Uczepiwszy się ciebie nie przyjmuje wcale,
Ze nie chcesz mieć z nią teraz w ogóle do czynienia
I że nie masz ochoty wsłuchiwać się w jej żale,
Bo sam masz przecież o wiele większe zmartwienia.

Zaśmieca ci wciąż umysł pustą paplaniną,
Czasu twego cennego minuty marnuje,
Ale jakoś ci tak szybciej złe chwile miną,
Gdy się blisko ciebie ktoś taki znajduje.

Więc gdy wreszcie zagości uśmiech na twej twarzy,
Gdy odejdą w niepamięć troski twoje wszelkie,
Nie żyw do istoty owej niechęci, urazy,
Jeno dostrzeż jakie jest to serce wielkie…

Serce, które wiernym tylko tobie było
Choć wspierało jedynie prostym słowem, gestem,
Gdy się setki twarzy od ciebie odwróciło,
Szeptało cicho: ”nie martw się-ja jestem”.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      bez

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Annna2 Aniu. dziękuję serdecznie.   i za słowa wielkiego pisarza i poety również.   a ja mam w głowie jego :   "Umierać, to nic. straszne jest nie żyć."      
    • andrew
      ONA

      Przez andrew · Opublikowano

      @Annna2

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Annna2
      bez

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Migrena  Pięknie, poetycko i wzruszająco. A dalej za V. Hugo:   Bo miłość jest jak drzewo: sama z siebie rośnie, głęboko zapuszcza korzenie w całą istotę człowieka i nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni.
    • Annna2
      Klatka

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski  lubię Twoją poezję Robert. Doskonale wiesz czym jest wolność- wiara jest wolnością, Ty wierzysz- jesteś wolnym człowiekiem. Że masz pytania? To normalne- z Człowieka wypływa.  Dziury na Krzyżu- sumienie. I miłość jest wolnością nigdy nie zniewoleniem. Wolność. Bo można być niewolnikiem i można być wolnym.  I nikt tej wolności nie może odebrać- można tylko samemu jej się pozbawić, bo wolność można sprzedać, za przywileje, stanowiska, etc... Tyle lat byliśmy w niewoli- na mapach Europy nie byliśmy, ale zawsze wolni  
    • Migrena
      bez

      Przez Migrena · Opublikowano

      miłość nie zna granic - rozsadza horyzont świata, pęka w dłoniach jak promień, którego nie sposób zatrzymać, jakby samo niebo rozbierało się z cienia, żeby znów zobaczyć siebie. jakby światło chciało dotknąć swojego początku. nie da się jej stłumić, bo rodzi się z ciszy, która pamięta krzyk stworzenia, z drżenia - gdy światło dopiero uczyło się wypowiadać ciemność. chcę kochać - i kocham, jak ogień, który nie prosi o tlen, jak ocean, co nie szuka brzegu, jak sen, który śni sam siebie, jak puls wszechświata, który bije w sercu atomu, jak światło, które spala się na ustach poranka. bezszelestnie, bezgranicznie, bezwarunkowo, bez zazdrości, bez cierpienia, bez końca, bez oczekiwania, bez przywiązania, bez analizowania. liczy się tylko bez, liczy się tylko to, co zostaje, gdy odejmiesz już wszystko - ciało, strach, pamięć, imię - zostaje światło, które mówi Twoim głosem, rozszczepia się na czułość, i ciszę, która ma Twój kształt, jak odbicie duszy w tafli nocy. czy jesteś, czy tylko światło uczy się milczeć po Tobie?      

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...