[wiersz o miłości] Walc Wyobraźni

[Jerzy Konarski]

W jednym uścisku razem złączeni,
na kształt niebiańskich obłoków,
tańczymy walca, w siebie wpatrzeni,
słuchając serc swych wyroków.

Święte figury zgodnie kreślimy,
głębiny oczu badając.
Mówiąc do siebie, nic nie mówimy,
po deskach świata pląsając.

Bez spojrzeń w przyszłość 'teraz' chwytamy.
Czas się zatrzymał na wieki.
Spleceni w jedno razem poznamy
świat zza zamkniętej powieki.

Srebrne całuny pełni księżyca
opadną na nas tej nocy.
Włada mą duszą twoja prawica,
ty jesteś zaś w mojej mocy.

Ostatnia nuta naszej przyjaźni
drga w kropli łzy twej radości.
Tańczymy razem walc wyobraźni
w rytmie prawdziwej miłości.