Rymseryk

[Rafał Dramiński]

Kilka słów wyjaśnienia:
Nazwa tego podgatunku jest próbą połączenia nazwy limeryku z uproszczonym tłumaczeniem francuskiego zwrotu „faux pas”. Wyobraźmy sobie, że zaproszono nas na jubileusz Znanego Literata i poproszono jednocześnie o napisanie i wyrecytowanie jakiegoś utworu na Jego cześć. Napisaliśmy, przybyliśmy... i nagle okazuje się, że wskutek nieuwagi i niekompetencji naszej sekretarki (notabene widać od razu, z jakich powodów ją tak naprawdę zatrudniliśmy) jubileusz jest jubileuszem Zupełnie Innej Osoby, a właściwego adresata naszego peanu nigdzie nie widać. Od deklamacji wymówić się nie ma sposobu, na symulację choroby jest za późno (widziano nas wcześniej z sekretarką), próbujemy więc do ostatka zachować twarz. Ponieważ nie jesteśmy Znanym Literatem - efektem jest właśnie Rymseryk:

Gdzie wód mnogość wiosną leje Czarna Hańcza
stań i wołaj: „Niechaj żyje nam Wisłocka!”
Aż ci echo – słuchacz fraszek
zawtóruje: „Wiwat Misia!
Słowa Twoje - jak soczysta są wagina!”

Po skończonej recytacji opuszczamy chyłkiem salę i przez żonę (właśnie tak) odwołujemy swój udział w pozostalych jeszcze do końca roku jubileuszach, na które byliśmy zaproszeni.