Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Radosław Na stacji życie.
    • @mariusz ziółkowski Również dzięki.
    • Raz pewnej nocy depresją zgiętej w smutnym ogrodzie pełnym odniesień kwieciste słowa zwabiły usta zjedzone jabłko spadło człowiekiem   Na mroczną przestrzeń spowitą cieniem pragnącą wrócić znowu do światła pośród zawiei i oddalenia przytulić miłość póki nie zgasła   Nadzieją tli się płomyczek w ciele przez ciemność biegnie radosny krasnal wciąż między dwojgiem jest połączenie świt drzemie ale jeszcze nie zasnął  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tylko że ta powierzchowność, która Cię tak denerwuje, leży przede wszystkim po męskiej stronie,  jakkolwiek seksistowsko to może zabrzmieć.  Wydaje mi się, że pewnym rozwiązaniem problemu są internetowe kontakty :) Choćby portale takie jak ten (bo to też społeczność, w której poznajemy się głównie poprzez intelekt). Istnieją też portale randkowe, na których użytkownicy nie zamieszczają swoich zdjęć i poznają się poprzez rozmowy. Z tym, że nie możemy zmusić jednostki, która lubi obrazki i kontakt "live", żeby w takie struktury się wpisywała :)   Deo
    • Witam Cię serdecznie zimo nieostrożna. Zmroziłaś moje myśli i wspomnienia.    Nie wiem czy tak można.   Ale nadal naciskasz w stronę poznania, A ja znikomy w tej całej bajce Wciąż wyszukuję naszego pojednania.   Witam Cię serdecznie moja miłości. Tak bardzo pragnę szronu, mrozu,zimna,   Szumu i wibracji moich ułomności. .   A Ty wciąż rysujesz drzewa zamrożone Na szybach mojego mieszkania. Już sam nie wiem czy to zamierzone.   Czy nadal zmierza w stronę zakochania... Nie wiem czy tak można Zimo kochana.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...