Smutna świadomość

[Leszek Marcysiak]

W społeczeństwie wyglądam jak
W za dużych butach

Ubieram się ciągle, ładnie stylowo
Pod kolor, do pogody
Ale ciągle to nie to

Jedni mówią że kapelusz nie ten
Inni wmawiają że za szaro

Bardzo chciałbym nakrycie
Takie specjalne mieć
Z bajki

Co jak je założę, to nie widać mnie wcale
Nie raził bym bezguściem
Czucie swobodne bym miał

Przemykał bym pomiędzy
W siedmiomilowych butach
Nikomu nie zawadzając
Szybko, do celu
W szczęściu

[Tomasz_Apanasiuk]

Ukryć się w tłumie, zaszyć gdzieś w płaszczu tej codzienności.
Wiele wierszy już powstało na ten temat.
Smutny, ale śmiesznie przedstawiony:)
Oby tylko nie dopadła Cię ta senna zimowa melancholia.
Pozdrawiam

[Leszek Marcysiak]

Dopadła wtedy kiedy zacząłem świadomie myśleć... ale daje rade mimo to.