Zgłoś

Piękna Pani jesień, przyleciała z przytupem  Gęsta mgła przykryła, mą wenę, nie smutek  Zamiast grzybobrania, zbieram niepowodzenia Odczuwam samotność jak gałąź, która spadła z drzewa Chłodno na zewnątrz, chłodno też w środku  Nie umiem się pozbierać, jak liście które rozwiał podmuch  Wiewiórki wychodzą, z drzew spadają kasztany  Ja zostaję w mej norze, by wyleczyć swe rany Lecz gdy opuszczę już schron, towarzyszy mi parasol Chroni mnie przed deszczem łez, tych którzy na mnie z góry patrzą Pogadamy sobie kiedyś, gdy nadejdzie mój czas Spacerek zrobiłem, pora wracać zaś  Powrót minął gładko, jakbym miał do kogo wrócić  Ściągnąłem praktycznie wszystko, rękawiczki, kurtkę, buty  Zapomniałem o szaliku, jaki to materiał? Za jego pomocą chciałem dotrzeć, do pięknego nieba

@klaks Kolejna piękna bajka. Chyba muszę do Ciebie częściej zaglądać. Miło się czytało. Pozdrawiam raz jeszcze!

@klaks Porwałeś mnie już drugą bajką

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pozdrawiam serdecznie!

@klaks Mamy już więc dwie sławne pszczółki: Zosia i Maja. :-)))

@LeszczymPoezja, Proza i Promocja - wszystkie na jedną literę.  Ja tam myślę, że z którąś wreszcie się dogadasz :)