Stopa

[Jakub Wolff]

Stopa

Jest w niej coś niepokojącego
To znaczy jest dość mała jak na męską,
A wraz z swoją sąsiadką
Ma nieść mnie po ziemi

Tak w ogóle to jest rodzaju żeńskiego
A ma włochaty grzbiet i wewnętrzną stronę
Jak wysokie sklepienie z freskiem zgrubień i zmarszczek

A może raczej jest jak wyspa, taka z zatokami
I przylądkiem małego palca,
białym piaskiem tylko z nazwy białym
z własną historią, językiem, tradycjami, geografią itp.

Podobno nawet ze skarbem pirackim
Gdzieś w okolicach kostki,
Tak czy owak jest moja.

Trochę niezdarna ale stabilna,
Stopa‘ i jej lustrzane odbicie stopa ‘’

Swojska jest i lubię ją obserwować z niepokojem
Tak jakby kiedyś miała zerwać się do lotu.

Czerwiec 2008