jabłoń

[Eudoksja Raskolnikow]

Ogród twoich zmysłów przyzywa mnie
po imieniu którego nie pamiętam

spojrzenie rozpalonego węgla oczu
napełnia cichą rozkoszą wstydu

okrywam się kwieciem dziewictwa
kołysze mną wiatr w gałęziach zagubiony

oko błękitu okrywa szczelnie płaszczem nocy
jutrzenka zwilża kroplą rosy moje ciało

prężę się pod dotykiem twoich dłoni
niby kot skóra cierpnie rumieni się

przyzywasz i czekasz tak spokojnie
chcę się poruszyć nie mogę

korzenie zbyt głęboko osadzone
szarpie się boli tak bardzo

zrywasz owoc tego bólu piękny
smakujesz krzywisz się z obrzydzeniem

owoc jest gorzki

wycięto mnie z ogrodu twoich zmysłów
nie słyszę już imienia które nie było moim

[Luthien_Alcarin]

hmm..poczatek bardzo finezyjny, ale nad końcówka radziałbym popracować-jest dobra, ale przy bardzo dobrym poczatku wypada dość blado:)....

Pozdrawiam

Agata