24 godziny.

[platfus]

Tego dnia zaczęło się pieprzyć już od rana. Spóźniłem się do pracy i kiedy dyskretnie przemykałem korytarzem, zaskoczył mnie sadystyczny glos dyrektora.
- Coś się stało panie Jacku? – Zapytał tak jakby nie znał odpowiedzi.
- A cholerne korki, zatrzymały mnie w mieście szefie.
- Akurat panu zdarza się to częściej niż innym, - odparował kąśliwie.
Na siedemnastą byłem umówiony z dentystom, a raczej z jego maszynami do borowania. Spóźniłem się również, ale teraz dobre pół godziny i pan doktor nie był miły jak zwykle.
- Ze znieczuleniem?, - Zapytał.
- Jasne, - odparłem sadowiąc się na fotelu.
Kiedyś boksowałem i teraz mam uraz polegający na mimowolnym zaciskaniu zębów, i dlatego dentysta wiedząc o mojej słabości rozkręcił mi między szczękami takie śmieszne imadełko. Za chwilę zrobił mi zastrzyk i rozpoczął borowanie pechowej szóstki. Dojechał do nerwu i poczułem przejmujący ból. Wierzgnąłem nogami trafiając doktora w ramie, a on głową przyrżnął w lampę.

Kiedy doszedłem do siebie, leżałem na stole operacyjnym a dwie kobiety w maskach chirurgicznych coś przy mnie majstrowały. Znowu zemdlałem. Ponownie obudziłem się na sali szpitalnej.
-, Co się kurwa stało? – Wykrztusiłem nie wiedząc, do kogo.
- Ślepa kicha mi pękła – usłyszałem gdzieś z boku.
Spojrzałem tam, a roześmiany, siedzący na łóżku facet kontynuował.
- Ledwo mnie diabły uratowały, bo mi się rozlała po bebechach – zakończył.
Akurat przechodził lekarz, więc nienaturalnie głośno go zawołałem.
- , Co pan tak krzyczy, tu jest szpital – powiedział cierpko.
- Panie doktorze- powiedziałem, - co mi jest, co ja tutaj robie ?
- Niech pan sobie żartów nie robi – obrażony wyszedł z sali.
Spróbowałem się podnieść i udało mi się to doskonale, chociaż bardzo mi się kręciło w głowie.
Przy łóżku nie było kapci ani butów, więc boso wyszedłem na korytarz i trafiłem do pokoju pielęgniarek. Z napisu na drzwiach zorientowałem się, że jestem na chirurgii urazowej, pokój był pusty wiec wyszedłem na korytarz a tam mijał mnie jakiś gość z obandażowaną głową i zaklejonym nosem.
- ,Ale nas pan urządził – odezwał się nagle do mnie.
- ,Co? Do mnie mówisz? – Dziwiłem się głośno, bo byłem już tym wszystkim mocno poirytowany.
- To ja, Skibiński, pański stomatolog – usłyszałem znienacka.
- To pan? – Krzyknąłem, i padliśmy sobie w objęcia.
Opowiedział mi pokrótce całe zdarzenie zrelacjonowane mu przez siostrę z jego własnego gabinetu.
Jak go kopnąłem, on rozwalił ramie z lampą i zemdlał. Siostra wezwała pogotowie, bo obaj byliśmy bez świadomości. Dwie karetki przywiozły nas do tego samego szpitala i ten sam chirurg nas zszywał, z tym, że jemu nos i głowę a mnie brzuch, rozorany przez ciągle pracującą bormaszynę.
- Niech pan słucha – powiedział, już z pozycji lekarza, mój brat w nieszczęściu.
- Ma pan nerwy na wierzchu, działa na pana jeszcze znieczulenie ogólne, jakie panu walnęli tutaj, proponuję, abyśmy pojechali do mnie i dokończyli tego zęba, bo za chwilę pan oszaleje z bólu – teraz już bardzo przekonywująco pobudził mnie dentysta.
Po chwili dzwonił już do swojej żony, a po tym jak nas w tych chałatach szpitalnych zawiozła do gabinetu męża, i doktor zakończył dzieło dnia /jak sam się wyraził/.
Odwieźli mnie do domu gdzie zasnąłem snem sprawiedliwego.
Rano znowuż spóźniłem się do pracy i jak zwykle natchnąłem się na szefa.
- Panie Jacku, odnoszę wrażenie, że jest pan jednak nieodpowiedzialny – rzekł do mnie na powitanie i żaden uśmiech nie przemknął przez jego twarz.
- Ależ szefie, miałem wczoraj straszny dzień i ten dentysta….. Przerwałem zrażony jego szorstkim spojrzeniem.
- Wiem, wiem, - zasyczał, znam już na pamięć pańskie wymówki – i zniknął za drzwiami sekretariatu.

[Don_Cornellos]

Jest całkiem nieźle! Z rana może uda mi się rzucić kilka uwag.
Tymczasem śpij smacznie :-)
Pozdrawiam

[platfus]

Dzięki Don.

[Don_Cornellos]

Uwagi:
1) „sadystyczny glos dyrektora” – głos
2) Kiedy piszesz dialog, nie stawiaj przecinków przy myślniku.
3) „byłem umówiony z dentystom” - dentystą
4) „trafiając doktora w ramie” – w ramię
5) „Wykrztusiłem nie wiedząc, do kogo.” – zbędny przecinek
6) „- To pan? – Krzyknąłem, i padliśmy sobie w objęcia.” – jakieś to dla mnie mało prawdopodobne aby padli sobie w objęcia.
7) W chałatach szpitalnych? A co stało się z ubraniami? Nikt nie wychodzi ze szpitala w chałatach szpitalnych.
8) „jak zwykle natchnąłem się na szefa.” – chyba „natknąłem”

Podsumowanie:
Jest trochę rzeczy mało uprawdopodobnionych np. przyczyny utraty przytomności obu panów. Jeśli główny bohater miał rozorany brzuch, to raczej powinien mieć jakieś problemy stając ze szpitalnego łóżka. Generalnie jednak, czyta się bardzo dobrze.
Pozdrawiam

[platfus]

Prześwietliłeś mój teks jak na radiologa metalowego przystało, i chociaż taka szczegółowość w literaturze mnie, delikatnie mówiąc, denerwuje, to jednak niektóre Twoje uwagi są celne.
Dzięki.

[Don_Cornellos]

Diabeł tkwi w szczegółach!
Niech po szczegółach poznają Twoją wielkość!

Nie chodzi mi o to, aby opisywać szczegóły, ale żeby każdy szczegół opisywanej historii był przemyślany. W ogóle nie mówię o ortografii, bo to inna para kaloszy.
Pozdrawiam
Ps
Skąd wiesz, że zajmuję się radiologią?

[platfus]

skąd wiem, że jesteś radiologiem metalowym?
bo poruszam się tutaj z prędkością wiekszą od prędkości światła, i byłem już kiedyś -jackiem 22 - a oprócz tego jeszcze wystepowałem pod różnymi pseudonimami, i bywalo, że ostro żeśmy się spierali.