Zajrzałem do duszy

[Waclaw Fibrol]

Zajrzałem przypadkiem do duszy

ciekawy co w środku jej kwili

i chłopców znalazłem w niej małych

co się o piłkę pobili

A innym znów razem, gdy w duszy

zgrzyt jakiś poczułem, mrowienie

to siebie znalazłem, jak z procy

do okna celuję kamieniem

Oj! duszo! ty moja duszo!

co ciebie tam w środku tak nęka

niedługo trzydziestka mi minie

ty biegasz wciąż w krótkich spodenkach

[Martusia G.]

Ciekawy wiersz, bo tak właściwie w środku każdy jest małym dzieckiem.
Pozdrawiam

[Waclaw Fibrol]

Tak Martusiu! Z dzieciństwa się nie wyrasta tak, jak z butów, które się później wyrzuca.Dzieciństwo zabiera się ze sobą w dorosłe życie,czy się tego chce,czy nie.
Pozdrawiam także