Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś

  • Niestety, Twoja zawartość zawiera warunki, na które nie zezwalamy. Edytuj zawartość, aby usunąć wyróżnione poniżej słowa.
    Opcjonalnie możesz dodać wiadomość do zgłoszenia.

    ×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Przywróć formatowanie

      Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

    ×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

    ×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

    ×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

    ×


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • KOBIETA
      Przepis na udane święta

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @Radosław   wiesz co …przeczytaj sobie Radosław aktualne kryteria oceny z zachowania

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        w porywach…nieodpowiednie za ignorowanie obowiązków…dyżurnego
    • Berenika97
      Wygnaniec

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @infelia To piękny, gorzko-mądry wiersz! To właściwie tekst o naszej naturze, bo my sami jesteśmy jak ten stary rok. Zaczynamy pełni nadziei, obarczając nowy początek wszystkimi marzeniami, jakby sama zmiana daty mogła wszystko naprawić. A potem, gdy życie okazuje się .. życiem - z jego podatkami, upałami, deszczami – szukamy winnego. Najłatwiej obarczyć winą czas, rok, okoliczności... cokolwiek poza sobą. :)
    • Radosław
      Przepis na udane święta

      Przez Radosław · Opublikowano

      @bazyl_prost no tak, jak ktoś daje sobie w palnik,  to może mieć problem z trzeźwym dystansem do siebie,  i do innych. 
    • Gosława
      ...

      Przez Gosława · Opublikowano

      Anno nigdy nie będziesz lepsza od niej spójrz jak zgodnie rozgarniają siano by już pochwili stanęły równe stygi pachnące suchą ziemią i macierznką niepotrzebnie uchyliłaś drzwi nienaoliwione skrzypią kiedyś ktoś usłyszy jak zdzierasz resztki emalii z futryn pozostaje ściana miedzy którą ona ty ona to nie łatwe ułożyć się pod miedzą zamieść rąbkiem spódnicy wszystko dać się ponieść wykrzykując imiona tych którzy cię mieli dotykać ciepłych miejsc rwać perz i jaskry tak aby zadośćuczynić    
    • Marcin Tarnowski
      Descensus Dei ad hominem

      Przez Marcin Tarnowski · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Bardzo dziękuję.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...