Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

lepiej

Paweł Drążek
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Paweł Drążek

Paweł Drążek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

lepiej nie pisać nic
lepiej nie mówić wcale
lepiej nie wzdychać nie
milczeć wciąż doskonale

lepiej obniżyć głos
i myśli swoje wyłączyć
lepiej zagasić stos
niż w czyimś umyśle mącić

mostów najlepiej nie tykać
nie palić ni po nich chodzić
nie przyda się polemika
niektórzy nie lubią tworzyć

powiesz - słowo to ostrze
co rany najgłębsze zadaje
czy próbowałaś dostrzec
bez słów się nic nie udaje

twe słowa daleko ode mnie
twe myśli są jeszcze dalej
i tak już nie zrobię nic
i sobie w swym świecie zostaję

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      Niewierność

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Berenika97  Berenika- tylko tyle i aż tyle super
    • bronmus45
      - wespół / zespół ..

      Przez bronmus45 · Opublikowano

      gnomowładny ~~ Mojsze* racje są racniejsze* - twierdzi pewien prezesina .. Tego nijak nie dowodzi jego wygląd, kwaśna mina .. ~~ ~~ On ci to .. ~~ Przygraniczna, spora łąka - na niej "upierdliwy" owad .. Czy to Bąk(......), czy ruska stonka; zwąca siebie .. narodowa?! ~~
    • Alicja_Wysocka
      Pies zdrajca

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz, dziękuję :)
    • Berenika97
      Wizyta na plebanii cz.5

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      Wtedy weszła pani Irena z dwiema filiżankami herbaty i ciastkami. W ręku miała foliową torbę wypełnioną słodyczami, mydełkami, kawą. Poczęstowała rozmówców, a torbę ze „skarbami” wręczyła Karolinie jako prezent. Studentka podziękowała, a pastorowa wróciła do swoich zajęć. - Mam dla pani propozycję - powiedział duchowny, popijając herbatę - mój syn napisał doktorat na temat wydawania „Głosu Ewangelii” czyli właściwie na taki sam temat, z którym chce się pani zmierzyć. Pożyczę pani egzemplarz maszynopisu jego pracy i egzemplarze pisma. Będzie pani mogła spokojnie pracować. Oczywiście mam nadzieję, że później je odzyskam. - Oczywiście - zdążyła powiedzieć zaskoczona Karolina. Dalszą rozmowę przerwała pastorowa, gwałtownie otwierając drzwi do biblioteki. Wprowadziła młodą kobietę i dwoje małych dzieci. Cała trójka płakała. - No chcieli je prawie zlinczować! – pastorowa mówiła podniesionym głosem, gestykulując przy tym. - Edwardzie, trzeba coś z tym zrobić, tak nie może być! - dodała - idź i przemów im do rozumu! Po tych słowach pastor podniósł się i wyszedł przed budynek, pani Irena pobiegła za nim. Karolina zaczęła przyglądać się zaniedbanej kobiecie oraz dwóm dziewczynkom w wieku około dwóch i czterech lat. O ile matka już się uspokoiła, to dzieci ciągle chlipały. Dziewczyna zajrzała do torby z prezentami, wyciągnęła cukierki i wręczyła je maluchom. Ujrzała w ich oczach błysk radości, ale najważniejsze było to, że się uspokoiły. - Mnie w Polecku nienawidzą. To mój mąż zabił syna pastora Kockiego - wyszeptała kobieta - mąż jest w więzieniu, ja nie pracuję bo mam małe dzieci. Skończyło się mleko w proszku, chciałam tylko mleko. A oni napadli na mnie, tak jakbym to ja zabiła i wyrzucili z kolejki.
    • Berenika97
      Gdy wers ...

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Świetny wiersz napisałeś! :)))

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...