Vivaldi

[Mateusz Łasecki]

Wiosna

Pam, pam, ... Pam pam... ;
Szepcze deszczyk
Wstawaj, wstawaj młoda !
W górach bystrzem spada woda,
Gdy marcowa jest pogoda.
Kwiaty płoną kolorami!
Słonecznymi całusami,
Piękne Polki dotykane,
W dni gorące, dni upalne,
Są z odzienia rozbierane.
Maj, słodki maj...


Lato

Pam, pam, ... Bum, bum...;
Krzyczy burza !
Karcąc słońce z siłą rusza.
Drze namioty, pali domy,
Miota lśniące śmiercią gromy.
Strach świat teraz wziął objęcia!
Wtem zza chmur wypływa tęcza,
Troszkę piękna, troszkę śpiewu,
Latających mych kolegów.
Drzewa nucą coś po cichu,
Kojąc zmysły z bólu krzyku.
Słońce pieści ciała ludzi,
By rumieniec w nich obudzić.
Dzieci z szkoły uwolnione
Już harcują jak szalone.

Jesień

Pam, pam, Pam, pam, Pam, pam;
Chmury niebem tu władają,
Wichry liście rozrzucają.
Wieczór rześki i długi,
Czyni chorobom liczne przysługi.
Jarząb jedyny w korale zdobiony,
Nie chce się pozbyć soczystej korony.
Wtem się jednak ptaszyny zlatują
I drzewo z owoców doszczętnie plądrują.
(...)
Zbliża się Zima z wiernym swym synem,
Co zdobi policzki soczystym rubinem,

Zima

Śnieżek biega nad krainą,
Tuli w siebie życie zimą.
On i szronik, dwaj artyści,
Bielujący obraz z myśli.
Drzewko w światła wystrojone,
Czeka gwiazdki jak natchnione.
Wtem uśmiechów milion wita,
Brodatego pustelnika.
Czas się chwieje, czas zanika,
Stary roczek nowy wita !