Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wiosna

Pam, pam, ... Pam pam... ;
Szepcze deszczyk
Wstawaj, wstawaj młoda !
W górach bystrzem spada woda,
Gdy marcowa jest pogoda.
Kwiaty płoną kolorami!
Słonecznymi całusami,
Piękne Polki dotykane,
W dni gorące, dni upalne,
Są z odzienia rozbierane.
Maj, słodki maj...


Lato

Pam, pam, ... Bum, bum...;
Krzyczy burza !
Karcąc słońce z siłą rusza.
Drze namioty, pali domy,
Miota lśniące śmiercią gromy.
Strach świat teraz wziął objęcia!
Wtem zza chmur wypływa tęcza,
Troszkę piękna, troszkę śpiewu,
Latających mych kolegów.
Drzewa nucą coś po cichu,
Kojąc zmysły z bólu krzyku.
Słońce pieści ciała ludzi,
By rumieniec w nich obudzić.
Dzieci z szkoły uwolnione
Już harcują jak szalone.

Jesień

Pam, pam, Pam, pam, Pam, pam;
Chmury niebem tu władają,
Wichry liście rozrzucają.
Wieczór rześki i długi,
Czyni chorobom liczne przysługi.
Jarząb jedyny w korale zdobiony,
Nie chce się pozbyć soczystej korony.
Wtem się jednak ptaszyny zlatują
I drzewo z owoców doszczętnie plądrują.
(...)
Zbliża się Zima z wiernym swym synem,
Co zdobi policzki soczystym rubinem,

Zima

Śnieżek biega nad krainą,
Tuli w siebie życie zimą.
On i szronik, dwaj artyści,
Bielujący obraz z myśli.
Drzewko w światła wystrojone,
Czeka gwiazdki jak natchnione.
Wtem uśmiechów milion wita,
Brodatego pustelnika.
Czas się chwieje, czas zanika,
Stary roczek nowy wita !

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Aniu. Dziękuję.  @huzarc dziękuję za bogaty komentarz :) @Berenika97 Bereniko. Uśmiecham się do Ciebie podziękowaniami :))))
    • @Annna2Bardzo dziękuję! Natura postrzegana jako wszechświat na pewno przetrawa. Gorzej jest z człowiekiem. Czytałam ostatnio artykuł o tym, co się dzieje teraz na obszarze skażonym przez katastrofę w Czarnobylu. Pozwolę sobie zacytować: "Od katastrofy minęło 38 lat, a Strefa Zamknięta, opuszczona przez ludzi, została całkowicie ''przejęta'' przez naturę. Pomimo wysokiego poziomu promieniowania na niektórych terenach, przyroda odrodziła się w niezwykłym tempie, tworząc jeden z największych rezerwatów przyrody w Europie, który stał się przedmiotem badań naukowych. Interesujące jest to, że brak ludzkiej obecności na tutejszych obszarach spowodował znaczny wzrost liczby zwierząt. Przetrwały także gatunki, które w innych miejscach nie radzą sobie tak dobrze. Promieniowanie nie powstrzymało dzikich zwierząt przed osiedlaniem się i rozmnażaniem."  Ale inną sprawą są zmiany genetyczne występujące u zwierząt. Pozdrawiam.  @Marek.zak1Dziękuję za komentarz! To prawda, że nie wiemy. Czytałam zagrożenia chemiczne, które podałeś w innym poście - wiem, że są ogromne. Ale one szybciej wykończą ludzkość niż naturę. Same badania nad antybiotykami to potwiedzają - jak bakterie się szybko uodporniają. A też natura. :) @KwiatuszekBardzo dziękuję! Cieszę się, że się spodobało. :)
    • @Berenika97   Bereniko. Zachwyciłaś mnie ! Twój utwór to nie jest  wiersz. To jest tektonika. Brzmi w nim waga Skały i żar Diamentu, który pulsuje życiem. Głos, który sięga głębiej niż lęki i pragnienia, trafiając do samego rdzenia. Absolutna definicja trwania jako wiecznego początku. Prawdziwa poezja korzeni i burzy. Fantastycznie napisane - dziękuję  !  
    • @Annna2–Dzięki–Zapewne determinuje. Aczkolwiek teraźniejszość, jest nieskończenie krótka. gdyż to – koniec przeszłości i początek przeszłości–Pozdrawiam:) * @Jacek_Suchowicz–Dzięki–Ciekawe nawiązanie wierszowane. W sensie treści, też–Pozdrawiam:)
    • @huzarcBo właśnie taka jest Natura! Silniejsza niż myślimy. Bardzo dziękuję! :) @andrewPięknie napisałeś! Bardzo dziękuję!    Ale natura Natura jest też jak górski łańcuch, milczy i rośnie, przestawia rzeki. Jej oddech to wichry, jej krok to lawiny, w oczach ma piorun, który nie zna wahania. Człowiek stawia mosty, a ona kładzie mgłę. Człowiek wznosi mury, a ona niesie czas. Nie trzeba jej lustra, by wiedzieć, że trwa. Ona jest siłą, co nigdy nie pyta.        Niezwykła z niej kobieta. ! Piękna i groźna, uwodzi i niszczy. :)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...