Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Złote rybki


Rekomendowane odpowiedzi

Vae victis, pożrą nas lwy zgubienia
i zgryzą wiarę na kupkę kości.
Skrwawione imię zatraci brzmienie,
wkłujemy w żyły próżne marności.

Nie zgaśnie świeca podskórnych skomleń
dopóki bawią w teatrze cieni
nieszczęścia zbiegłe z cmentarza wspomnień,
w nowym robronie trupia twarz Weny.

Świtem Elizjum smutkiem zachodzi
utopia błotem krztusi się, dławi
brzask, miast nadziei, potwory rodzi.
Serca praprzodków w grobowcach krwawią.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...