==Bajda z podmuchu diabła{cz.II}

[ZORRO57]

daleko mnie bajda poniosła i myśl moja,
bym się szlajał z osoby tymże to lasem,
a tam w kły wilki wyły do pełni księżyca
tak kędy drogą stał krzyż w cień ostępem,
jak drogowskazem baczył na wsze strony,
aż się przeżegnałem ku diabłu z modlitwy.

w tym czasie wiatr się zerwał w lot z licha,
w koronach drzew się obudził ptak zaspany,
po krzakach potrącił liśćmi jak z dzwonka,
pisnął w ucho ze skrzydła czort nietoperzy,
zbudził z echa wszystkie duchy umarłych,
co zamieszkały potępione po tychże kątach.

wszędzie widziałem strach obłędny oczami
zmówiłem trzy zdrowaśki - kreśląc krzyże,
tak mi włos dęba stanął jak te kolce jeżowi,
otarł się o mnie diabeł zajarało w nos z siarki.
po całym ciele przeszła wielka ćma w mrowie,
od stóp aż do głowy w tymże idącym prądzie.

trup zapachniał obok starym cmentarzem,
z opuszczonej kaplica z jęku puchacz zawył,
błysły ślepia wokół - serce uderzyło pulsem,
przeszło w arytmie, aż dech dla ust zapierał,
w tym stanie straciłem na moment zmysły,
z krok podcięty stanąłem w miejscu ogłupiały.

tam i kot czarny przebiegnie obok baby jagi,
co ku Łysej Górze spieszyła na zlot czarownic,
księżyc świecił w krwi noc czerwienił w pełni,
o zgrozo na gałęzi z językiem dyndał wisielec,
istny koszmar, nie sen nie jawa i to patrzył,
na mnie wytrzeszczonymi oczyma spoglądał.

niedaleko mgliste opary kłębiły się z bagniska,
szła zgnilizna w nozdrza uderzała ze stęchlizny,
a obok powalone w mchem zarośnięte drzewa,
na tym uroczysku kamienne stały skalne głazy,
w okręg poukładane służyły do dawnych rytuałów,
kiedyś to było święte miejsce naszych przodków.