=Zagubiony w czasie

[ZORRO57]

Wszedłem myślami z kroku w głąb dzikiej natury.
Tam gdzie bardzo rzadko zagląda człowiek z osoby.
A śpiew ptasich treli poniósł mnie daleko duchem.
Byłem w innym świecie - sam jeden w tej głuszy.

Lecz w tej monotonnej ciszy i zwierzę się spłoszy.
Gdzie wiatr tu śpi z gawrą ze starym niedźwiedziem.
Tętniło tutaj życie, idąc swoim własnym rytmem.
W ten zew z ryku źródłem znacząc ślady z racicy.

W tym ostępie czas jakby zatrzymał się zegarem.
Otumaniał zapachem z różnego zioła w pąki kwiaty.
Szedł w nozdrza wokół powalonych drzew wiekiem.

A gęstym listowiem promienie słońca się przebiły.
Dla ucha nieznane odgłosy niosło echo tym borem.
Jedynie tak zagrywa Boska muzyka z fauny i flory.