Dotyk Nieba

[ZORRO57]

Wszedłem na szczyt wysokiej góry obłokom
stanąłem na skraju przepastnej otchłani.
Wiatr targał moje włosy bił po twarzy
gwizdał odbitym echem po skałach.

Odczułem jakąś moc wyższą przestrzeni
jakbym dotknął Boskiego nieboskłonu.
Czułem jakąś siłę w sobie potężną -
głosy wołające dźwiękom uszom szmery.

Widok niezwykły oczom roztaczał panoramy
dalekim horyzontom widoki obrazy uroki.
Piękno niezwykłe mało, by mową wyrazić
te uczucie wnętrza oddechem ustom wdechy

Biło po sercu dreszczem ciału arytmią
burzyło się moje wnętrze tę chwilą.
To było coś niezwykłego zawrotom głowy
krążyło we krwi życiem żywiołu z euforii.

Chciałbym tam wieczność pozostać całą
zatrzymać czas rozbić wszystkie zegary.
Ale się dalej życia toczyło temu światu
uwieńczyłem tę chwilę z Weny natchniony.


22-10-2006