Dwie robotnice i przyjaciółki

[ZORRO57]

raz się spotkała mrówka z pszczółką.
witaj mi moja przyjaciółko
co cię przygnało tutaj w ten strony,
czyżby te kwiaty z łąki kolory
nektar ja zbieram słodki dla ula.
miód z niego będzie że palce lizać,
a przy okazji kwiatki zapylam.
tyle mnie jeszcze roboty czeka,
że ani chwili nie mogę zwlekać
spieszyć się muszę z robotą swoją,
by kwiat lub drzewo w czas owoc dało
nasza królowa tak zarządziła,
byśmy się szybko z tym uwijały
ty mnie nie zatrzymuj tutaj rozmową
idź w swoją stronę mrówko leniwa
wypraszam sobie moja kochana,
ty masz skrzydełka, ja ziemią chadzam.
ja pracowitsza - nawet od ciebie -
widzisz ten listek on większy ode mnie
Ile ja drogi dźwigać go muszę,
nikt mi z pomocą - nawet nie przyjdzie.
a ile przeszkód na mojej drodze,
ty się nie równaj pszczółko do mnie.
ja pracownica, nad robotnice,
też tu z rozkazu jestem królowej,
ja swoim czasem, też ograniczam -
leć w swoje kwiaty w te kolorowe -
i nie zawracaj mi teraz głowę.
chwilę rozmowy bierzesz za szkodę,
co ja mam mówić na swoją dolę
kiedy się z czasem tak kiedyś spotkają
czasu dla siebie - nigdy nie mają
tak zalatane, tak pracowite -
mrówka i pszczółka - dwie robotnice.
morał jest taki:czas pieniądz goni
pracujesz nawet w niedzielę,
a z czasem w wolne to soboty.




26-09-2006