Bajda z podmuchu diabła

[ZORRO57]

Zły duch upadłego anioła
w słońcu cieniem się schował
w błoniaste skrzydła nietoperza
kopnął z końskiego kopyta
w zarośla w ogon w rogi kozła
ostre kły nos w dziób, jak u sępa
spiczastymi uszami zwierza
z ciężkim młotem w rękach.

Pilnie rozglądał się po okolicy
w ślepiu czerwień zabłyszczy
spieszył na sabat czarownic,
w ogień Łysej Góry w taniec,
nie przypadek nim kierował
czarcią duszą z kart tasował
zawodowy szuler i oszczerca
sam Belzebub rodem z piekła.

Nogami niecierpliwie przebierał
jedną stopą ludzką, drugą z konia,
drugą twarzą miejscom pośladka,
służyła poddanym do pocałowania
nagle!Krzakom rozegrała się scena
piękny urodziwy wyszedł młodzian,
jak myśliwy w zielony ubrany kubrak
wypatrywał zwierzyny w perspektywa.

Choć w nocy pełnej twarzy chadzał
dzisiaj przybrała się w diable miarka,
skwary parzyły ogniami z tego nieba,
ale żądza ćmą silniejsza złego kusiła
gotowała smołę ciału, aż dusza skakała,
w smokach i wężach w ton lwa ryczała,
kiedy stąpał ziemia drżała w posadach,
wiatr tłuk szyby w oknach po chatach.

Gwałtem blask słońca przykryły chmury
z dnia zrobiła się ciemna nagle nocy,
on szedł w błyskach piorunów i burzy
rady z żywiołu z uśmiechem na twarzy
uderzył ogonem - kościelne zabiły dzwony
ludzie myśleli, że,na mszę im dzwoni,
ale gdzie?w taką burzę groza szła w koły,
może coś się stało?może coś się pali?

Paniczne lęki rozbudził się u ludzi
gdy z Łysej Góry łuna odbiła w poświacie
księżyc się zrobił, jak krew czerwony
włosy z jeżył strach zbladły twarze
Wiatr rycząc szalał niósł odgłosy jękliwe
ziemia się cała kołysała w posadach
ludzie się modlili myśląc! - koniec świata?
wszystko ucichło, jak przyszło świtaniem.