Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

tuląc do serca gałązki jaśminu

marta_sawicka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

marta_sawicka

marta_sawicka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Całuję rąbek Twej białej sukni
tuląc do serca gałązki jaśminu
boś Ty wybrała drogę poświęceń
drogę miłości i drogę czynu

Pokój z Twej twarzy promienieje
jak czysty obraz Twojej duszy
w modlitwie którą ofiarowujesz
rozniecasz iskrę co serce kruszy

Rozjaśnia ciemność którą czuję
niszczy siejącą pustkę zwątpienie
krzyż który nosisz ciągle całuję
i wierzę że przyniesie mi ocalenie

Ta nieustanna walka dobra ze złem
musi sie skończyć któregoś dnia
gdyż On istnieje i ja to wiem
każdy zakątek mej duszy zna

Wie że tak słaba jestem w cierpieniu
jednak wciaż staram się z pokorą
myśli co kryją słońce w cieniu
odrzucać trwożą mnie w mroku chorą

Dziś znów jaśniejszy jest Boży świat
znowu nadzieja życie oświeca
może sprawiła to Twoja modlitwa
a Bóg na nowo wiarę wznieca

Drax

Drax

Opublikowano
Opublikowano

Co do zaimków - nie zgodzę się. W takim utworze jak tan wypada pisać je wielką literą. Ale co do reszty komentarza muszę się, niestety, zgodzić. To taki ot wiersz pochwalny, z którego niewiele w gruncie rzeczy wynika ponad to, co dla chrześcijanina oczywiste.

Wiersz jest modlitwą podmiotu lirycznego, a ściślej rzecz ujmując jego swego rodzaju wyznaniem wiary. Nie lubię tego rodzaju utworów, bo najczęściej przemawiają one do adresata (Boga, czy jak w tym wypadku, Matki Boskiej) tonem podniosłym, pochwalnym i zupełnie przy tym dosłownie. Nie inaczej jest w tym przypadku. Nie negując wartości takiego tekstu jako modlitwy, uważam, że jako poezja jest on co najwyżej słaby.

Jeśli chodzi o wersyfikację (masz, mościa Pani, u mnie plus za samą chęć rymowania ;)) to też nie jest niestety najlepiej. Długość wersu jeszcze nienaganna w pierwszej strofie (10/11/10/10) w dalszych częściach gubi się zupełnie. Rymy (dlaczego tylko w co drugim wersie?) są raczej mało wyszukane. Tylko "dnia - zna" i "duszy - kruszy" w miarę mi się podobają (ale też bez rewelacji).

Tak jak inne Waćpani wiersze (specjalnie przeczytałem kilka), tak i ten prezentuje takie lekkie, trochę dziecinne podejście do tematu. Może to i dobrze, bo przecież, "jeśli nie staniecie się, jak dzieci..." Ale z drugiej strony u dorosłego czytelnika taki wierszyk wywoła co najwyżej uśmiech i pokiwanie głową.

Reasumując moje rady:
1. Więcej poezji w poezji, i.e. postaraj się, mościa Pani, zastosować jakieś bardziej przemyślane środki wyrazu. Może na przykład nie mów o Bogu wprost, a ukryj Go pod jakąś metaforą?
2. Czytaj dużo rymowanej poezji i staraj się dobierać mniej oczywiste we własnych dziełach (polecam choćby na razie dla "treningu" powstrzymać się od rymów dokładnych; skupić się na brzmieniu wyrazów, a nie na pisowni. (E.g. "uchyli - kryje" to też jest rym i takie znacznie bardziej się na Forum podobają...)
3. Zwróć też baczniejszą uwagę na długości poszczególnych wersów, jeśli chcesz, żeby wiersze miały stały i łatwy do uchwycenia rytm. Do stylu Waćpani dzieł - w moim przekonaniu - bardzo by to pasowało.

Pomimo wszelkiej krytyki pragnę wyrazić swoje uznanie i szcunek dla Waćpani ze względu na wytrwałe trzymanie się tematyki tak niepopularnej w dzisiejszych czasach, jak religia. Z drugiej jednak strony, być może wartoby od czasu do czasu napisać o czymś innym?

Pozdrawiam,
Drax

marta_sawicka

marta_sawicka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Przepraszam nie jest melodramatyczny jestem chora i opisuje prawdziwe uczucia,pozdrawiam

oj... sorry jezeli urazilam:)...duzo zdrowia zycze:) pozdr


nigdy sie nie obrazam latwo na ludzi przyjmuje krytyke i pozniej ewentualnie sie bronie ,nie martw sie pozdrawiam serdecznie
Baba_Izba

Baba_Izba

Opublikowano
Opublikowano

radzę: jeśli z potrzeby serca; to pisz wiersze o takiej tematyce.
Jeśli chcesz się rozwijać, uczyć poezji: słuchaj rad i próbuj się też sprawdzać
w innych tematach i formach. Wiersz przede wszystkim powinien być dobry,
do tego powinno się dążyć, choć wiadomo: nie wszyscy dojdziemy na szczyt.
Za jakiś czas, porównasz swoje pierwsze wiersze z ostatnimi i będziesz miała
satysfakcję z własnych dokonań i poczucia rozwijania się, nabierania umiejętności.
Każdy z nas przez to przechodzi.
Nie bój się krytycznych ocen. One uczą, a przecież nie najważniejsza jest ocena, ale to co umiemy.
Ale się rozgadałam! Serdecznie pozdrawiam
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • hania kluseczka
      pryzmat

      Przez hania kluseczka · Opublikowano

      liście spadały wolno jakby czas w parku się rozciągnął on siedział na ławce bliżej światła ona trochę dalej w półcieniu jej cień przeskakiwał między drzewami jego cień starał się go złapać ich słowa były tylko echem tak jakby park powtarzał je sam dotknęła cienia jego dłoni uśmiech który odwzajemnił był tylko blaskiem odbitym od mokrych liści wyszli z parku na zimną poświatę sklepowych witryn liście zostały za nimi jak stłumione wspomnienia rozmów których nikt już nie chciał kontynuować pozostawali obok siebie ale ich kroki należały do dwóch różnych światów ona poprawiała szalik on zerkał w ekran telefonu na skrzyżowaniu wybrali inne drogi ich cienie przecięły się na moment pod latarnią rozproszone w ciepłym świetle po czym każde ruszyło w swoją stronę i tylko przez sekundę wydawało się że jeszcze idą razem               sorry, skasowałam poprzednią wersję    a tu, piosneczka z uproszczonym tekścikiem ;) 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Pan Ropuch
      Chciałem nas

      Przez Pan Ropuch · Opublikowano

      zabrać w podróż niekończącą lotem tam gdzie sferycznie kule energii nitka po nitce jak babie lato, konstelacje połączeń   dziel mnie i szanuj niczego nie żałuj umarłem w tobie by żyć po kres   otoczyć w ramionach po kłębku dotoczyć nie wspomnień las w nim zatraciliśmy siebie na raz na dwa po trzy  fuzją uderzeń   przebacz i wskrześ na odchodne cześć bez zdrady bywa też źle   ukoić w harmonii przystanków bez pauz złowrogich pieśni bajka będzie długa wysoki dźwięk przenikliwy szum   wypadł trup ślady stóp prowadzą od morza    
    • Tectosmith
      pofleksjowane

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @OmagamogaDzisiaj się czepiam. Wybacz. 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      j proszę. Sam mam problemy z ortografią a za czepialstwo ponownie przepraszam :-) 
    • Omagamoga
      pofleksjowane

      Przez Omagamoga · Opublikowano

      @Tectosmith nie będę tu się nad tym rozwodził w internecie masz informacje oraz date reformy , cos mi się zdaje że jakoś z wojną razem . a pozatym prosto i jasno "tło" przez stulecia było tłómaczenie i ja tak to zachowam . i będę przypominał , celowe działanie nie jest ignorancją.  a jak pisze smsy to tez jest celowe dzialanie , po to zeby cos uswiadomic tym co sa zdolni to pojac .

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ty tez nie wygladasz najlepiej
    • KOBIETA
      Nic

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @Migrena   ;))) oj Migrenko ! Dziękuję ale Tobie codziennie ktoś inny imponuje ;) chociaż wiadomo, mnie nikt  nie przebije ;))))   żartuję oczywiście :) 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...