Hawierowi ( we wspomnieniu )

[Alicja Daszczyk]

Świnoujście,
sierpień, ławka odbija na moim
ciele różowe prążki niczym pieczątki.
Promenada rozwija się jak język jaszczurki.

Przede mną wielbiciele-turyści chłoną
indiańskie tańce, soczyście oklaskując
niczym odwieczni tolerancjonaliści.

Poruszyciel i ja
jesteśmy wspólnie pieczątkowani.

Poruszyciel jest namolny.
Poruszyciel mnie porusza.
Poruszyciel ma czarne oczy i duże usta.

Jemy naleśniki.Pijemy alkohol.
Po minięciu paru budek z goframi
i pół-metrowymi zapiekankami
zaczynam pachnieć syberią.

Oczy turystek rozebrały mnie
jak jeszcze nigdy
żaden mężczyzna.

W pociągu
Świnoujście-Katowice czuję jeszcze
zapach skóry a charakterystyczne "czi"
łechczę mnie po brzuchu.

Meksyk był daleko.

Meksyk jest artystą.

Meksyk będzie czarny.


Poruszająco.