brzoza II

[adam sosna]

drzewo cmentarne
gałęziami łka
zwisają
za mnie płaczą

przeklinam drobne listki
siejesz je wkoło
białego pnia
muszę zbierać

już nie

kocham biały pień
niesie mnie
pod niebo
kłaniam się gwiazdom

z woli
nie własnej
lecz wiatru
biję pokłony
obojętnym

[Marlett]

Adam!
Zwiewnie jak gałązki brzozy.
Ulotnie jak życie.
Kimatyczny wiersz.
Radości.

[Marusia aganiok]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

drzewo cmentarne
gałęziami
za mnie
i za siebie
płacze

pierwszą tak czytam, bo
unikam dwukrotnego
płakania:) Bardzo lubię
brzozy i wszystko
co się o nich mówi i pisze+

Pozdrawiam pięknie:))) Ma.

[adam sosna]

Marusia aganiok

dzięki serdeczne - zmieniłem
:):)

[adam sosna]

Marlett - klimatyczny

klimat nas nie rozpieszcza
:):):)

[Emu Rouge]

jeśli mogę coś zasugerować, to widziałabym go mniej rozbitym... nie rozumiem takiego poszatkowania, poza tym te gwiazdy i to kocham w srodku jakos nie bardzo. Ale klimat ma:)
pzdr aga

[adam sosna]

Emu Rouge

to "poszatkowanie" to zachęta dla czytelnika
by zrobił co chce
a "gwiazdy" "kocham"
to tak oklepane
że żal nie użyć
:)

[adam sosna]

pchła szachrajka

przepraszam
nie chciałem
aż tak zasmucić

:)

[adam sosna]

dziękuję za czytanie

[teresa943]

kocham biały pień
niesie mnie
pod niebo
kłaniam się gwiazdom

z woli
nie własnej
lecz wiatru
biję pokłony
obojętnym

Moja interpretacja tak "na kolanie"

kocham brzozy choć
sypią drobne listki
wybaczam im

biały pień cudowny
spoglada w niebo
biegnę wzrokiem
liczę gwiazdy...

wiatr niesie
ku obojętnym

klimat urzeka
:))

serdecznie pozdrawiam
-teresa

[adam sosna]

dzięki
:)