Zgłoś

Róża   Ach ta róża! ach ta róża! Co się w twoje okno wdziera, Na pokusy mnie wystawia, Sen i spokój mi odbiera...   Wciąż z zazdrością myślę o niej, Choć jej nie śmiem dotknąć ręką, Bo mnie gniewa, że bezkarnie Patrzy nocą w twe okienko.   Rad bym nieraz rzucić wzrokiem, Błądząc w wieczór po ogrodzie, Rad bym dojrzeć... ale zawsze Stoi róża na przeszkodzie!   Ona winna! ona winna! Że ciekawość moję draźni, Bo gdzie sięgać wzrok nie może - Sięga siła wyobraźni.   Odtwarzając piękność twoję, Coraz bardziej tracę głowę, Zamiast pączków - zawsze widzę Twe usteczka karminowe.   A gdy jeszcze wonne kwiaty Poosrebrza blask księżyca, Wtedy, wtedy w każdej róży Widzę tylko twoje lica.   A myśl coraz dalej biegnie - I wypełnia postać cudną, I odsłania wszystkie wdzięki... Bo fantazję wstrzymać trudno.       Widzę ciebie na wpół senną, Snem rozkoszy rozmarzoną, Widzę włosów splot jedwabny, Śnieżną falą drżące łono   I te usta, co miłośnie Wpółotwarte - chcą czarować; I rozważam: co za rozkosz Takie usta pocałować!   Krew się ogniem w żyłach pali, Chcę ten obraz pieścić wiecznie... Lecz przy róży - pod okienkiem Stać młodemu niebezpiecznie.   Gdybym tylko mógł być pewny, Że cię, piękna, nie oburzę, Byłbym, byłbym już od dawna Pod twym oknem zdeptał różę.  

@Rafael Marius - @Berenika97 - dziękuje - 

@JWF podziękowania

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

była piękna  błyszczała wchodząc do każdego pomieszczenia o jej uroku mawiał: czysta poezja spojrzeniem uwiodła go od nie-chcenia   lecz ten głos! oj, ten głos...   wwiercał się w mózg rozchodził z piskiem wysoki nosowy nie mogło być gorzej! oj, nie mogło być gorzej   był wspaniały przemiły w obyciu, dżentelmen - życiowy pomocny i hojny, pełen odwagi z nim czuła się wyjątkowa i zawsze bezpiecznie   lecz ta uroda! oj, ta uroda...   nos niczym ptasi dziób oczy jakby w zeza, ogólnie pokraczny przykro było patrzeć! oj, przykro było patrzeć   od lat razem - a zawsze prawdziwie wiernie, namiętnie, uczciwie ~~~ raz zapytano jaki jest sekret takiej miłości?   jaki jest sekret  miłości?   nas znalazł sam sposób   - wyjaśnił mężczyzna    nie trzeba się dziwić mam ciężki niedosłuch  żona niedowidzi   nie ma co się dziwić mam ciężki niedosłuch  żona niedowidzi   z uśmiechem dodała kobieta   mówiąc najprościej przyciągnęły nas ideały złączyły  niedoskonałości   tak, przyciągnęły nas ideały złączyły  niedoskonałości  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

   

wyglądam jutra  jak zima lata  ziarna owoców    nie śpieszę się  skrzydła przycięte  trudno zerwać  się do lotu    a jutro  jutro nie wyda  samo plonów    8.2025 andrew  Kto rano wstaje… Ja frunę rowerem nad morze.  Wolin śniadanie, dalej wzdłuż morza Międzywodzie,Dziwnów,Dziwnówek, Łukiencin,Rewal  i powrót przez Kamień.