moja matka

[janusz_pyzinski]

Matka Boska znów pierze obrus
na świąteczny stół
potem pójdzie narwać kwiatów
zanim usiądzie
wysypie okruszki gołębiom
pocałuje słońce
i uśmiechnie się do kota
cierpliwością schylona
wychylona przez balkon
do południa wyrywa chwasty
z ikony mojego podwórka
ugotuje obiad z wczorajszych marzeń
i pójdzie na spacer
z wózkiem pełnym szczęścia
w powrotnej drodze
nazbiera chrustu na opał
bo wieczór znów sypnie chłodem
wcale się nie spieszy
ale i w tył nie ogląda
kiedy podchodzi do okna
by powitać męża
gwiazdy już lśnią
w jej oczach i włosach
nocą nauczy się na pamięć wiersza
który pisała przez cały dzień
i zanim zaśnie
odnajdzie stare przytulanki
gdzieś tam na strychu własnego nieba
rankiem znów spotka się z rosą
i odmówi z malwami pacierz
cerując niespokojne myśli
nadziane na kolce tarniny
jak duchy nieostrożnych motyli
potem odejdzie spokojnie
po przełęczy cienia
by nam rozpalić nadzieję
a sobie zostawić troskę
o rodzinny album
prawie boska
moja matka
przypomina mi ciągle
wieczny ogień
płonący
przed ołtarzem domu