Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Bukiecik róż dam ci
dziś na twe dłonie.
I choć nie jest ich tysiąc
przyjmij je z serca mego.

W tych pięciu różach
my zawarci jesteśmy.
Czerwona miłość,
czarna wieczność,
biała cnota,
piasku lekkość
i myśli wszechmocność.

Bądź pewna kochanie,
róże te nie zwiędną,
nie przeminą póki
przy sobie trwamy.

Gdyby jednej z nich
choć płatek spadł,
w porę dostrzeżmy
postać cienia.
Świecą serc spalając
wątpliwości nękające.

Nie ma doskonałości
na świecie tym,
lecz, proszę, przyjmij
najstaranniej dobrane
pięć róż.
Co są z serca ofiarowane
mojej Ukochanej.

Opublikowano

-drogi autorze,ktoś kiedyś powiedział:kwiat to liść, który oszalał z miłości.ładnie.
-jeżeli podmiot liryczny ma łzy w oczach, to osiagnąłeś cel,jeśli nie, pisz dalej.
-co do wierszy publikowanych przez ciebie:-wiosna przecież, wszystko inne jest.

moc

Opublikowano

Bardzo dziękuje za komentarz.
cieszę sie że spodobały się- przynajmniej tak zrozumiałem
troche wzruszenia było bo pisząc to myślałem o dziewczynie w której zakochałem się na zabuj a mimo wszystko jesteśmy tylko(a może aż) przyjaciółmi...
serdecznie pozdrawiam...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



-wychodzi na to, że musisz pisać dalej i dalej...,aż osiągniesz doskonałość w pisaniu i szczęście w miłości,to może być długa droga.Wytrwaj.
-życzę

syp

dziękuje, :) choć droga zapewne długa nie poddam się :)
bo ja to uparciuch troche potrafie być :)
dziękuje i serdecznie pozdrawiam... :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



*

A róże rozkwitły
i zaróżowiły
się cudnie w ogrodzie
kolorem przemiłym

**

A róże rozkwitły
róże spąsowiały
na krzakach różanych
swym pąsem wspaniałym

***

A róże rozkwitły
biało bielusieńko
przystrajając ogród
swoją bielą miękką

****

A róże rozkwitły
żółte herbaciane
zachodzące słońca
w rosie wykąpane

*****

A róże rozkwitły
niebieskim kolorem
granatowym niebem
sierpniowym wieczorem

******

A róże rozkwitły...
Ja rozdaję róże
żółte niebieskie różowe
białe i w purpurze

tak ten wiersz zdecydowanie piękny :)
dziękuje za wgląd i za komentarz,no i za wiersz bo naprawde warto było go przeczytać :)
jeszcze raz bardzo dziękuje i serdecznie pozdrawiam... :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • poezję schroniłam w sercu wracam do niej jak do domu proza mnie nieraz zawiodła a wiersz niejeden mi pomógł
    • @Naram-sin tak śmierć bliskiej mi osoby wywołała u mnie różne stany które uwidoczniły się w moich wierszach nawet niektóre mnie samego zdziwiły    @Marek.zak1 dziękuję Marku jak zwykle mistrz stanął na wysokości zadania 
    • @Naram-sin takiemu pracusiowi jak ty, może nie umknąć :)
    • Czy to ma być wiersz wolny, biały, czy rymowany?   Nieporadnie radzisz sobie z tworzywem, jakim jest język (dotyczy też poprzedniego wiersza). Większość strof to proste wyliczenia, a dla upoetyzowania (sztucznego) wrzucasz tu i ówdzie przypadkowe i zazwyczaj kiepskie rymy gramatyczne (wyczuwalny-niewidzialny,np.) albo inwersje. Obrazy, sformułowania - pozostają nieoryginalne, powierzchowne, schematyczne. A przecież w dobrym wierszu chodzi o to, żeby odkrywać jakąś terra intacta  za pomocą  języka, a nie powtarzać truizmy i powielać przestarzałą, wyeksploatowaną już do imentu estetykę (muśnięcie wiatru, ciche tchnienie, ciepło dłoni, rytm ciał, itd,). Ciche tchnienie i cicha cisza - to znowu dwa grzyby w barszczu.
    • Czy ten wiersz, to podpucha?   Bo jest jak pewien rodzaj filmów, np. The Room, Plan 9 z kosmosu - tak zły, że aż dobry.   Jedyne, co w tym poetyckim upcyklingu przyciąga uwagę, to wątek z toastami, w którym pokazujesz aspekt dionizyjski, bachiczny miłości, przypominającej tańczącą wariatkę z wiersza A. Osieckiej.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Dobrze jest przeczytać uważnie wiersz, zanim się go wrzuci.     Jakie licho Cię tu poniosło?
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...