obłąkani

[Tempeltuttle]

za kotarą zmysłowych
zbliżającym się zmierzchem
zatrzymał czas
Impuls – to wtedy
sterylność
przeistacza się
w przypływ

pierwszym muśnięciem
purpurowej perły
nabrzmiałej oczekiwaniem
niecierpliwie
rozchylonymi zębami
jadalnego kasztana
orientalno cytrynowy
lukier leniwie
oblepia rozgorączkowanie
artysty
wirtuoza w zapamiętaniu
oddanego cielesnej otchłani
sunie nieznośnie
błądząc ku płatkom
i rzęsom
w powadze konduktu
zefirem przytomności
rozchyla firanki
ukazując pobłysk
okutego stalą
To ten impuls gdy
niewinność
przeplata się
z wyuzdaniem

uciekł w mantrę
poza uśpioną
a sekundnikiem zawisł
zamilkł nieistotnym
by z przyczajenia poszybować
pod wiatr konwulsyjnie
przecinając owoc galopując
a raz jak klonu liść
opadający wahadłem
nad rozpalonym słońcem
złocistym mirażem
To ten impuls gdy
subtelność
przegrywa z
wulgarnością

dochodzi północ
w locie nad wysokim brzegiem
dopasowują rytm
spastycznie poszukujący
drżące mięśnie
strumyk przenikających się emulsji
przynosi śpiew strunom harfy
To ten impuls gdy
świadomość
miesza się
z obłędem

[Stefan_Rewiński]

Dość długi, ale ciekawy, no i ten impuls.

[Tempeltuttle]

dziękuję za opinię:) miał być wyczerpujący jak akt który opisuje. stąd długość. nie zawsze da się załatwić sprawę na schodach w deszczu, czasem spełnienie musi potrwać:) pozdrawiam