Rozdarta

[Dorota Kungengein]

Rozdarta


Rozdarta pomiezdzy dwoma swiatami
Troche tam i troche tu
Teraz juz bardziej tu
Chociaz jeszcze tak niedawno
“nie tam dom juz i tu nie ojczyzna”.

Lata mijaja,
Wrastamy w nowy swiat
Poznajemy nowe miejsca,
Nowych ludzi
Wciaz szukamy sensu zycia
Wciaz nie mozemy
Znalezc swego miejsca na ziemi
Czy w ogole ono tutaj jest?

Ciagle wedrujemy
Jestesmy tylko tutaj przelotem
I nedznym przechodniem.
Zmierzamy gdzies dalej, gdzies wyzej
Chcemy sie wzniesc,
Poleciec i byc wolnym
Jak Dedal i Ikar,
Ale nie spasc jak Ikar,
Jak to zrobic?

Wciaz slysze: “Bujasz w oblokach,
Zejdz na ziemie”,
Ale przeciez ja tu jestem
Rodze dzieci, gotuje i sprzatam
Rano i wieczorem modle sie
W ciagu dnia tez z Toba rozmawiam Boze,
W niedziele I swieta jestem w Kosciele.




Czytam, maluje i rysuje
Ciagle mi czegos brakuje.
Niespelnienie, niedosyt
Wielkie marzenia, duzo pomyslow
Kiedy je realizowac?

Bol i cierpienie
Chwilka radosci, promyk slonca na niebie,
Usmiech dziecka na twarzy,
Jego slodkie “kocham I przepraszam
mamo”,
meza czule pieszczoty
oto moj dzien powszedn.
Panie badz cierpliwy dla moich
Wad i niedociagniec.





Listopad 2007