Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tak, to szkic do metafory niż haiku. szkic bo też warto nad tym popracować,
powiedzmy:

Najgorszy okres w życiu to dzień naszej śmierci
dla bliskich.

mamy zapętlenie, bo pierwszy wers mówi o tym, że data naszej śmierci jest
czymś najgorszym co nas czeka w życiu (więc ciągle przed nami)
a potem, że jeszcze gorsze jest to dla tych, których zostawimy a którzy nas kochali.
ale przecież my też kogoś straciliśmy albo stracimy, więc ten najgorszy dla nas
dzień (bliskich komuś kto odszedł) minął/minie przed dniem gdy sami umrzemy.
oksymoron ale patrząc od każdej strony - prawdziwy.

u Ciebie przemijanie jest zbyt ogólne, bo czego przemijanie? czasu?
ale przecież może dotyczyć czegoś złego, niepomyślnego dla nas
więc dobrze, że przemija i kiedyś się skończy a wtedy przemijanie jest zwiastunem
dobrego, przeczy tak ujętej myśli.
warto to jeszcze dopracować. pozdrawiam
Opublikowano

Halo, halo, warżliwy Waldemarze, powróćmy do znaczenia haiku - żartobliwy wers, pierwszy wers dłuższego utworu zazwyczaj o tematyce żartobliwej. Waldemarze, właśnie takimi wersami (które mogą być też nazywane aforyzmami) bawiono się kiedyś w towarzystwie. Brakuje tylko trzech wersów. Spójrz, wrażliwy Waldemarze, na swoje utworki, czy nie jest już Ci duszno od ich liryczności?

Wstrentny niestety nie zrozumiał tego, co napisałem. Nie chodzi o śmierć! Przemijanie zaczyna się od urodzenia do śmierci, a zatem żart - najgorszy okres w życiu, to całe życie! Teraz jest już żartobliwie, a zatem uprzejmie proszę o zakwalifikowanie tego utworu do haiku :)

Ann N.N. przekonaj mnie, że to nie haiku :) Zdefiniuj proszę haiku i przekonaj, to już tu więcej nie wejdę.
Pozdrawiam

Opublikowano

Albo teraz Was już kompletnie zaskoczę

Zdecydowanie (5)
Najgorszy okres w życiu (7)
To przemijanie (5)

Niech który powie, że to nie haiku!!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


raczej sam mało rozumiesz i dlatego jednostronnie podchodzisz do tematu.
przemijać może życie ale także cierpienie, radość ale i ból.
u Ciebie jest jakieś tam przemijanie bez dokreślenia o co właściwie chodzi
i dlatego, plus pierwszy wyraz (czemu niby służy: "Zdecydowanie"?)
całość tworzy bardzo słaby i niewyraźny obraz.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


raczej sam mało rozumiesz i dlatego jednostronnie podchodzisz do tematu.
przemijać może życie ale także cierpienie, radość ale i ból.
u Ciebie jest jakieś tam przemijanie bez dokreślenia o co właściwie chodzi
i dlatego, plus pierwszy wyraz (czemu niby służy: "Zdecydowanie"?)
całość tworzy bardzo słaby i niewyraźny obraz.

sam porównaj, mówienie o przemijaniu jak o dramacie jest niepełne, "niedomyślane" ;) do końca:

Zdecydowanie najgorszy okres w życiu
to przemijanie.


o wiele lepiej, pełniej ujął to niemiecki poeta i myśliciel Novalis:

Treścią dramatu jest stawanie się lub przemijanie.

mamy tu dwie strony medalu i ani jednej odautorskiej insynuacji w rodzaju: "zdecydowanie"
Opublikowano

Dziękuję Wstrentny za odpowiedź :) Słowo "zdecydowanie" ma dodać animuszu wyrażeniu. Życie jest przecież również okresem czasu i skoro mówi się o życiu, to przecież "przemijanie" ma się właśnie do niego odnosić, a nie do czegokolwiek innego, np. cierpienia, bo nie piszę o cierpieniu, tylko o okresie czasu, jakim jest życie i piszę, że najgorsze w tym okresie jest przemijanie, a skoro przemijanie zaczyna się od poczatku ego okresu i kończy na końcu, to znaczy, że cały okres jest nieco do dupy, bo charakteryzuje się tym, że mija.

Czuję, że choć się nieco posprzeczaliśmy, Ty jeden dasz mi szansę zostać haikowcem :)

Pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


zauważ, że zdecydowanie można powiedzieć dopiero kiedy wszystko przeminie,
więc to co dobre i to co złe według Novalisa. tylko, jak to ocenić, skoro wtedy już
nie będzie się żyć? zdecydowanie użycie słowa "zdecydowanie" to nadinterpretacja,
czy raczej: falstart :)
pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




i znowu emocje wzięły gorę-przecież ja nic złego nie miałem na myśli LUGO
chodziło mi tylko o to że to co napisałeś to nic odkrywczego ponieważ wszyscy wiemy
że przemijanie to najgorszy okres w życiu-chyba się ze mną zgodzisz
dlatego bardzo się dziwie czemu nazywasz mnie ważniakiem-daleko mi do tego.
bardziej bym wolał byś nazwał mnie -wrażliwym.
przemyśl zatem zanim kogoś nieuczciwie osądzisz.
pozd. Waldemar
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jeszcze trochę o tym, jak można mniej więcej wyrazić to samo w haiku.
powiedzmy tak:


jezioro zimą -
słońce na druuuuuugą stronę
szybciej niż latem


zima jako niepomyślny okres dla życia, wiadomo że życie wtedy jest w defensywie.
wszystko czeka na słońce ale słońce tylko wpada na chwilę co symbolizuje:

słońce na druuuugą stronę

zarazem oddaje strukturę lodu pokrywającego wodę,
żartobliwie oddaje krótki zimowy dzień: ledwie słońce pojawiło się na wschodnim brzegu jeziora,
a już z pooooślizgiem wylądowało na zachodzie. co innego latem: ten sam odcinek
(odległość od brzegu do brzegu) słońce pokonuje o kilka godzin dłużej.

i tu wrócimy do analogii z przemijaniem: dobry okres, który symbolizuje lato
trwa dłużej i to co żyje oczekuje go. natomiast zima i zły okres "skraca" czas,
wszystko wydaje się wtedy takie same, dzień podobny do dnia zlewa się w jeden śliiiiiizg.

Ty wylałeś od razu kawę na ławę, a przecież wszystko ma swoje odpowiedniki w Przyrodzie
i dopóki jesteśmy jednym z jej elementów - w haiku chodzi właśnie o to, żeby potrafić je dostrzec.

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaciekawił mnie tytuł.    Nie wiem jednak, czy nie lepiej byłoby "temu wierszu" w formie baśni.    Ponadto, w opowiadanej historii brakuje mi rozwinięcia. Jest klimatyczny wstęp, a potem, jak burza, przejście do akcji, a ja się jeszcze może chciałam pozachwycać, odczuć nastrój, powyobrażać sobie, a tu bach - Miś z przyjaciółmi postanowili, i już!   A puenta... no litości, mówisz mi, co mam zobaczyć, bezczelnie, nie dajesz przestrzeni, nie pozwalasz myśleć inaczej!... Nawet w utworach dla dzieci coś się we mnie burzy, gdy czytam takie wpyskostrzelne morały, wybacz określenie...   Jeszcze jedno:

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Wytłuszczone to imię Misia, czy staroświecka partykuła? Bo jeśli to pierwsze - dałabym dużą literę :)   Uff, już Cię więcej nie chcę męczyć, ale krótko podsumuję - wg mnie utwór ma klimatyczny potencjał, jednakże jego forma wymaga dopracowania (w tym rozwinięcia środka treści i przemyślenia nad ujęciem zakończenia w sposób dla czytelnika mniej oczywisty) oraz - być może - zmiany gatunku, z wiersza na baśń. Przemyśl to, proszę. To oczywiście mój punkt widzenia i zrobisz, co ze chcesz, ale prosiłaś o opinię, więc ufam, że się nie obrazisz :)   Pozdrawiam :)   Deo  
    • @Wakss  Dobrze, że się nie obrażasz, dałeś znak, że lubisz komentarz. Bardziej chodzi o to czy czy zrozumiałeś. Przeczytaj proszę, tę pierwszą zwrotkę na głos. Tam, gdzie postawiłam ukośniki, na chwileńkę się zatrzymaj. To taka malutka ławeczka, żeby przysiąść z oddechem. Musisz to usłyszeć, te trzy wersy wyznaczają rytm wiersza. Powtórz to kilka razy na głos, złapiesz co trzeba, to właśnie jest średniówka. Jest jak dróżka, musi wypadać do końca w tym samym miejscu, bo inaczej wiersz wali się jak domek z kart. Złapiesz to, wiem, bo dobrze zacząłeś. Tak musisz ustawiać, przestawiać, szukać nowych słów lub synonimów. To się nazywa praca nad wierszem :)   Aaa, na marginesie i na przyszłe wiersze. Nie musi być w środku wersu, nie musi być 6+6, może być 5+5, 5+4, 6+7, 7+6 itp. Ma tylko być w każdym wersie identycznie, bo inaczej się rozsypuje i nie ma melodii. Dawaj! :)  
    • @Wakss  Jak zaczęłam czytać, pomyślałam, odrobiłeś lekcję ze średniówką. Trzy wersy wyznaczyły mi rytm

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      6+6 sylab I tak powinieneś trzymać do końca. Czwarty wers ma już średniówkę po 5 sylabie, dalej kolebie się jak kareta na różnej wielkości kółkach. Myślę jednak, że potrafisz, tylko śpieszysz się ze wstawieniem na portal. Czepiłam się tylko jednego, średniówki, bo z wszystkim na raz i tak się nie uporasz. Dzisiaj na tyle, pozdrawiam :)  
    • Załącznik muzyczny sugeruje, że nie powinnam tego tekstu traktować zbyt poważnie, że jest podszyty zimnawym humorem. Opowieść jakby z perspektywy dziecka, albo niedojrzałego emocjonalnie człowieka, ale rozumiem, że to stylizacja :) W tle poważne problemy (utrata pracy, bieda, choroby, urazy, niepełnosprawność). Ale na rzecznej Wyspie jest dobrze, rodzinnie i "jakoś leci", narrator - pomimo niedogodności - docenia to, co ma, wręcz cieszy się z tego, że ma względny spokój i inni, pracujący ludzie mu go nie mącą 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      I ma nadzieję na przyszłość : Nie wiem dlaczego, ale to opowiadanie, zahacza o moją wewnętrzność, może to potrzeba spokoju, rodzinnej bliskości, wsparcia emocjonalnego, kontaktu z przyrodą i możliwości polegania na sobie które zdają się - wobec wszelkich nieszczęść - terapeutyczne ?    Jeden chochlik tutaj:   Zanurzyłam się w tym tekście, niekoniecznie z przyjemnością (przez te smutne i odstręczające momenty), ale czytało się w sumie dobrze :)   Pozdrawiam    Deo
    • Włóczyłem się w skórze od dotyku suchej, między witrażami w barwach nocy głuchej. W mrokach, które ślepia me spinały nędznie, szukałem cienia, z którym złączę się grzesznie.   Wpatrywałem się w ciebie przez pryzmat duszy. Oświetlana przez latarnie, stałaś w głuszy, zdarte kolana pod światłem skrywałaś wdzięcznie, żeby zwodzić tych, co trwonią czas bezwiednie.   Garstkę monet złożyłem ci w obie dłonie, swe nogi rozłożyłaś, bym spłonął w tobie. Nie znalazłem piękna, tylko szpetny obraz – grzązł w nim bluźnierczego syfilisu wyraz.   O jedną chwilę uniesienia prosiłem; nacinając pęcherze ropne, skończyłem. I konać będę wśród własnego rozkładu, wyczekując śmierci – ostatniego układu.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...