Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dłonie


Rekomendowane odpowiedzi

Moja dłoń spoczywa samotnie.
Bratnia dusza odchodzi.
Pustka rozsiana w mym sercu
Nie jest silniejsza
Od silnej woli.
To ty jesteś dla mnie powietrzem,
Światłem,
Wodą, którą w każdej chwili chciałabym napoić spragnione wnętrze...
Powróciłeś jednak.
Już wiem, jak bardzo tęskniły moje dłonie,
Gdy poczułam ciepło płynące z Twojej obecności.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"To ty jesteś dla mnie powietrzem,
Światłem,
Wodą, którą w każdej chwili chciałabym napoić spragnione wnętrze..."
... a nie chciałabyś pooddychac i widzieć, gdzie idziesz - chcesz się jedynie napić - chyba nieco za mało ...
Pozdrawiam bez-dusznie!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Pół anioł
______

Przyszedł na świat
półanioł nie do końca człowiek
spojrzał wzrokiem błękitnym
spod przymkniętych powiek

nie wiedział
że los dał mu życie półanioła
bolesne było trwanie
powiedzieć nie zdołam

z każdej strony
raziło nieskończone dzieło
więc mu życie na ziemi
niełatwo minęło

__________________
dłonie podajemy sobie na przywitanie
pisałam kiedyś taki wiersz:)
nie mogę go znaleść.

Wszyscy jesteśmy grzeszni,
w słowie,uczynku i w snach.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • przestrzeń zamknięta w słowie "kiedyś" przecież jakaś istnieje, mimochodem zastygła w osobliwej dwuwymiarowości pokój luster, nie przeczę, dziwny   wejście smoka w niebezpieczne miraże fragmenty szkła odbijają nieistniejące twarze widać kurz - tańczy w drgających promieniach walczy o przetrwanie, o moment uwagi   jak usta jeszcze chwilę nad lustrem wody wzrok łapie oddech, czepia się złocistej nici i widzę, prawda to? czy projekcja? synaptyczne połączenia rwą się i zrastają   tworzą nowe mapy dawno odkrytych lądów widać, archiwista mieli codzienność tkając istotne obrazy z nieistotnych zdarzeń to tylko złudzenie pamięci, fatamorgana czasu   półprzepuszczalne membrany wspomnień filtrują obrazy i dźwięki dawno przebrzmiałe zostawiając osad niedopowiedzeń na dnie szklanki z wczorajszą herbatą  
    • Żagiel rozwinięty na okręci  bielą powiewa nad błękitem oceanu. Światło księżyca  rozświetla noc wskazując drogę.    Nowy świat jest daleko darmo patrzysz przed siebie  szukając lądu.   Wsłuchaj się w szum wiatru w zimną noc na oceanie. Potężniejszy niż myślisz   nie nie zapomni o Tobie  gdy rejs się nie uda.    Ktoś do Twojego życia  wprowadza zmiany. Dywan ozdobiony złotem rzuca pod twoje stopy.   Wyciągnij rękę to tylko jeden krok, szkoda że liczy  tysiąc mil. Nie weźmiesz złota i nie będziesz bogatym.    Nadludzki wysiłek  i bezsenne noce wiele z nich minie  zanim dopłyniesz.   Gdy wiatr zamilknie  nastąpi cisza. Niebo i woda  patrzą na Ciebie, lepiej miej do nich szacunek.    To dobra pora żeby zawrócić nadciąga gniew oceanu, który napina na Ciebie mięśnie żeby pokorę w Tobie przywrócić.   
    • strugami deszczu zapadam się w moją przestrzeń wiem jeśli zechcesz złapiesz mnie i uświęcisz strumienie tej wody wtedy ja, człowiek tak bardzo niewzorowy stanę przed Tobą jak nowy
    • Czy bezdroża prowadzą do szlaków ?
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...