na cento i licho

[Witold_Adam_Rosołowski]

na cento i licho – była kiedyś w Polsce
zabawa taka, ze się w dłoń wkładało
monet niemiara i jakby najprościej
zgadnąć było – ile się w dłoni monet trzymało,
sławetnych w tej rozgrywce było wielu
nawet nie patrzyli a wnosili liczbę
jakby też w swym krótkim namyśleniu
mieli od przypadku układy diaboliczne

nad cento i licho – nad pechowców występ
słabeuszy w miernocie – zmieniono zasady
odpowiadano odtąd – parzyste – nieparzyste
i tudzież nie zawiodły z szatanem układy
przycichło w bieg wieków – jakby zapomniano
że jedynym to polskim było hazardem
nad zagranicznych gier miano
stały się cento i licho nad inne gry umarłe

nad cento i licho – dziś monopole, karty
w kasynie baba z chłopem nad stołem do ruletki
jakby ten pociąg do zachodu był warty
nie mniej niż pici polo na najmniejsze rameczki,
obudźcie się rodacy, macie i wy zabawę
swoją własną – sprzed wieków – jak cicho
jakby nikt nie pamiętał nad jej sławę
branych w garść monet – czy cento czy licho …

[Jana Niechciał]

Witku. Ten pociąg" do zachodu" zbyt mocno sie rozpędził ale temat wart przypomnienia. Gratuluję i pozdrawiam.

[Witold_Adam_Rosołowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jana - dziękuję za wejrzenie - pociąg do zachodu - nie wiem - może nie do Europy - my Polacy lubimy obce zwyczaje - to nas jakoś upaja - a nasze cento licho poniosło ...

serdeczne pozdrówko W_A_R