przygaduszek duszki

[WaMig]

zetrze
na krytyk wietrze
niejedno ostrze ostrość swych kłów
i
nie rozbłyśnie
wyrazistością myśli zacięcie nijaka żadność świętych ostoi
taka przemyślnie nie zaniepokoi słów układność
do odrzucenia bledno natchnienia
cudzą przygasłe wrażliwością
choć ... może się zdarzyć
iż
raz nastałe
po kątach wierszy rozstawione
trochu dziecinne
zapyziałe acz słowo własne
o rumień uwag przyprawione jak żadne inne dopiero zdoła
w ogień najszczerszy wiersz uposażyć
dla łez goła iskra
goręcej niźli swe wczesne przyciasne
ułudom sprostać
i
serc bez liku
z dobra uniku ku Tobie Boże
więcej wydostać


PS - w dedykacji Wszystkim (bo dzięki każdej uwadze można "coś" dobrego zyskać)

[WaMig]

marianna ja - "'trochu dziecinne" - sądziłem, że nie ... ale jeżeli inawet (gwarą), to nie uważam, by upłycało to "głębi" nadzieji, iż dzięki czyjeś krytyce (uczciwej) możemy - tylko zyskać ...
Pozdrawiam krytycznie!