Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Podobno obraża ten, co może, a nie ten, co chce?
Nie oceniaj mnie źle, nie jestem taki znów groźny.
Ja mam zasady, a Ty masz takie dalekie horyzonty.
Jakie w tobie licho siedzi? Wyjść z duszy, nie może?

Moja miłość jest wielka - trudno ją opisać słowami.
Jestem twoim grzechem, nie obchodzą mnie ideały.
Liczyć zawsze, na niego możesz - dotknij raz prawdy.
czasem umysł - nasz błądzi - ja nie twoja wyrocznia.

Spodobałaś mi się, od pierwszego wprost wejrzenia.
Ty moje niebo na ziemi, a piekło do ognia podkłada.
Kto? Całuje mnie w śnie przez astralne idące kanały.

Nigdy w życiu, nie marzyłem, a teraz wciąż tylko marzę.
Między tobą, a mną - stoi ktoś? Wielki i czuję jego siłę.
Podnieść rękawicy, nie mogę z nim, nie mogę walczyć?

Opublikowano

piękne wyznanie;

'Podobno obraża ten, co może, a nie ten, co chce'
_______________________
Ludzie obmawiają lub oczerniają
z różnych powodów.
Jedni bo mają w tym przyjemnosć,
inni aby się przypodobać słuchaczom,
albo robią to z nienawiści do drugiego,
aby go poniżyć w oczach innych.
Pozdrawiam milutko

Opublikowano

Sądziłem, że Lilianna to Dziewczyna - a tu masz ...

"Podobno obraża ten, co może, a nie ten, co chce?" - to mi się podoba ... reszta mniej ... i nie złapałem - dla jakiej prawdy ma Ci zaufać (ale to moja wina) ...
Podpisuję się pod pierwszym komentarzem (natasza zawadzka) - stąd widzę, że i moją "dobrą wolę i sympatię dla każdego" troszeczkę ośmieszacie ...
Pozdrawiam Pan(a)nią!

Opublikowano

ja tak nie sądzę,nawet jak to jest rozmowa,nie każdy umie ją wierszem napisać,
niektórzy rozmawiając śpiewają,inni nic nie powiedzą ,patrzą tylko słodko w oczy.
Nie widzę w tym nic śmiesznego,o wszystkim można wierszem rozmawiać,trzeba tylko słowa dobrać,a Liliana to potrafi je wydobyć z serca,każdy ma jakieś marzenia,fantazję i o tym pisze,
bo nieraz jest ciężko to w słowach powiedzieć jak się ma Miłość wielką w sobie.
Pozdrawiam milutko

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...