Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś

  • Niestety, Twoja zawartość zawiera warunki, na które nie zezwalamy. Edytuj zawartość, aby usunąć wyróżnione poniżej słowa.
    Opcjonalnie możesz dodać wiadomość do zgłoszenia.

    ×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Przywróć formatowanie

      Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

    ×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

    ×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

    ×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

    ×


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Waldemar_Talar_Talar
      Bądź matką i ojcem poezji

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - fajnie że miło - dziękuje -                                                                Pzdr. Witam - nie tylko w wierszach - dziękuje za owe pięknie -                                                                                                       Pzdr.ciepło. Witaj - cieszy  mnie twoje - TAK - dziękuje -                                                                                   Pzdr.usmiechem.
    • Tectosmith
      Artemis plus jeden

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @KwiatuszekDziękuję Ci bardzo Kwiatuszku.  "Interstellar" widziałem całkiem niedawno. Dobry film. A część druga opowiadania właśnie powstaje. Trochę mi to zajmie, bo mam za mało energii na co dzień.  Dziękuję Ci i pozdrawiam serdecznie :-) 
    • huzarc
      Ocalenie

      Przez huzarc · Opublikowano

      Gdy niebo runęło na głowy otwartymi ustami, z krtani wbił się lament pokonanych, który — w krzyż złożywszy pęknięte ramiona — przytulił się do hebanowej ziemi.   A inni wnieśli przeciw nim włócznie, ostre jak pamięć, i poświęcając miliony, nakazali ołów błękitu dźwignąć ponad spocone ich czoła.   Gdy już ciężar nabrał pozoru wysokości, wtenczas długie palce wyrżnęły w nim mętną żarówkę słońca i odrobiną krwi wkleiły cekiny gwiazd w ich nieme oblicza.  
    • Waldemar_Talar_Talar
      W pamięci znalazł swój kąt

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      @BPW - dzięki - 
    • huzarc
      Na nic

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Nata_Kruk To bardzo przejmujący, a jednocześnie pięknie skondensowany wiersz. Jest mocny, esencjonalny wiersz, ale gęsty od znaczeń. Wypełnia go ciemną myśl, kiedy mówi się o świecie bez złudzeń, ale też bez krzyku, lecz z pozycji bolesnego dystansu ze, jak mroczny aforyzm. Dużo w nim prawdy o świecie i układów w jakich jest on zakleszczony.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...