Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

=="W imię Ojca...==

Lilianna Szymochnik
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Lilianna Szymochnik

Lilianna Szymochnik

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Panie Krzywak recepta dla Pana i ogólnie do wszystkich.

Zanim kogoś ocenisz, najpierw postaraj się go zrozumieć.
Bądź estetyczny w sądach i spoglądaj pobłażliwie na wady innych.
Pamiętaj-nie ma ideałów, w każdym człowieku tkwi coś dobrego.
W taki właśnie sposób spróbuj oceniać również swoich najbliższych.
Podkreślaj ich plusy, nie zauważaj minusów.
To recepta na harmonijne ułożenie wzajemnej relacji.

Salve!

M._Krzywak

M._Krzywak

Opublikowano
Opublikowano

Jakie relacje? Co to ma być, "Od przedszkola do Opola"? Czytam kichowaty tekst i tyle.
To jest tak, jak właściciel swojego pupila nie ma łopatki a jego pupil sra mi pod oknem, to wtedy mówię klientowi, żeby tą kupę zebrał. Tutaj jest analogicznie.

kaja-maja28

kaja-maja28

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



stokrotki w rosole-masz rację jesteśmy małżeństwem,tylko z osobno;On ma żonę,Ja mam męża,a flirtować to sobie można płuca na świeżym powietrzem:):)
a miła rozmowa kształtuje człowieka,po której zostaje uśmiech na twarzy;)
Pozdrawiam milutko
kaja-maja28

kaja-maja28

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



stokrotki w rosole-masz rację jesteśmy małżeństwem,tylko z osobno;On ma żonę,Ja mam męża,a flirtować to sobie można płuca na świeżym powietrzem:):)
a miła rozmowa kształtuje człowieka,po której zostaje uśmiech na twarzy;)
Pozdrawiam milutko

akurat - niech mi pani jeszcze powie, że on te wiersze dla żony pisze - powiem szczęściara, po tylu latach małżeństwa a on wciąż i wciąż - bestia\!
pozdry

Dlaczego mnie o to pytasz?Może tak jest!,a co przeszkadza Ci to?
bo mnie nie.Przyznaj ,że niektóre wiersze ładne są umie powiązać Mitologię z realnością,co niekażdy potrafi,a każdy Kocha co jest piękne i prowadzi drogę swą w miłości.
Nie sądzisz?
kaja-maja28

kaja-maja28

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dlaczego mnie o to pytasz?Może tak jest!,a co przeszkadza Ci to?
bo mnie nie.Przyznaj ,że niektóre wiersze ładne są umie powiązać Mitologię z realnością,co niekażdy potrafi,a każdy Kocha co jest piękne i prowadzi drogę swą w miłości.
Nie sądzisz?
przeszkadza? nie, wręcz przeciwnie - cieszę się ich szczęściem;0 Naprawdę. Tylko z kontekstu tego co widziałem na forum wynikało, że raczej chodzi o coś niespełnionego..
Ale ja rozumiem - różne są gry i zabawy erotyczne;>! pozdry


Sądzę ,że każdy pisze o tym co przeżywa,przeżył,albo co chciałby przeżyć,jak widzi świat,otoczenie,co boil i łono przyrody,to co niektórzy nieprzeżyli-smutne to ,ale też się o nich pisze,ale zazwyczaj każdy pisze co go boli albo fantaziuje,ale sądze ,że to co z życia to ciekawsze jak dla mnie nawet upiększone mitologią,a co do gier erotycznych jak umiesz dobrać umiesz słowa to niezła poezja,kiedyś podglądali dzieci teraz mają na co dzień,nie widzę w tym nic,ale wolę jakby to przeczytali jak oglądali:)na filmach,hm może jestem staroświecko wychowana,ale mam synka i wolę jak przeczyta to jak ma się na to zamłodu przyglądać.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • wierszyki
      nigdy nie byłam w Norwegii

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Bardzo delikatnie wplotłaś poezję za pomocą zaledwie  kilku słów. Tak. To na pewno ta mgła znad fordów :) Pzdr

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

         
    • Berenika97
      Proktolog

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena To jest znakomity, gęsty od metafor tekst, który bierze na warsztat jedno z najbardziej wstydliwych doświadczeń i zamienia je w epicką, surrealistyczną podróż w głąb "piekła". Niezwykle operujesz kontrastem. Z jednej strony czytam o naturalistycznych konkretach a z drugiej język kultury i religii. I ta świetna groteska - polip porównywany do dzieł Caravaggia i skarbu Tutanchamona. Można w ten sposób dystansować się od fizycznego bólu i wstydu. Rozbawił mnie lekarz - artysta , który jest przerażający dla pacjenta. Ale atmosfera jest jak z horroru zmieszanego z absurdem. No po prostu świetny. Uśmiałam się. Już wiem, komu go przeczytam. :))))   Ps. A wiesz, co powiedział polip? No cóż, czekałem, aż ktoś to wreszcie powie. „Caravaggio by się popłakał”. Wiedziałem, że ta cała skromność i ukrywanie się w kącie śluzówki kiedyś się opłaci. Kto by pomyślał, że te czerwone ściany i fatalne oświetlenie staną się moją prywatną Galerią Uffizi?    
    • A.Between
      Nieusłyszane prawdy

      Przez A.Between · Opublikowano

      Odpowiedz mi o szczerości, po tamtej stronie lustra. Powiedz mi o tym wszystkim, czego pragnę — nie słyszeć.   Rozsuń zasłonę odbić, gdzie milczenie pulsuje jak serce, a każdy cień mojej myśli zdradza więcej, niż ośmielam się przyznać.   Odsłoń to, co drzemie w połyskach szkła, w załamaniach światła pamiętającego błędy, i w linii ust, którą zbyt często uciszam, gdy pytania wracają jak niechciane echo.   Powiedz mi o prawdach, które śnią się jeszcze przed słowami, o lękach wierniejszych niż obietnice, o pragnieniach drgających — mimo woli.   I odpowiedz bez litości, choć słuchanie boli jak zimowy oddech: co zostaje ze mnie, gdy spadną maski, a jedynym świadkiem jest szkło, którego nie da się oszukać.
    • Radosław
      Twoje piękno

      Przez Radosław · Opublikowano

      @Rafael Marius Dziękuję bardzo.  Pozostaję z pozdrowieniem. 
    • Noxen
      Euforia

      Przez Noxen · Opublikowano

      Czujemy gdzieś tam, w środku nas, ten biały, oślepiający blask.   To euforia, która ogarnia nas jak ciernie oplatające się wokół gałęzi.   Ten ogień, który rozpala nasze spojrzenie, ta tęsknota.   Oh, euforio, euforio, ogarnij moje ciało sobą, chcę, abyś mnie pochłonęła, abyś rozpełniła moją twarz promieniem.   Czuję ją, gdy patrzę na obłędne widoki natury: na niebo rozgwieżdżone gwiazdami, na fale, na wschodzące słońce, które rozgrzewa naszą twarz. Doczekać się pocałunku od księżyca, który muśnie moją twarz swoją szaro-błękitną aurą.   Na wiatr, który śpiewa nam pieśni, na deszcz, który rozmywa nasze łzy boleści, na śnieg, który pruszy tak mocno, tworząc białe ścieżki prowadzące do raju.   Gdy widzę sarny biegnące po polanie, ich łagodność, lisy szubrujące w pszenicy, ptaki w baletowym locie po niebie, stado wilków, które dba o siebie —   każde małe stworzenie nadaje charakter jej matce, naturze.   To jest moja euforia.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...