Od początku

[Przemysław Mańka]

Zobacz znów nowy rok
A my zapominamy o sobie
Przy huku błysku nocy
Ogarniętej kolorowymi gwiazdami

Biały śnieg przypomina chłód wnętrza
Którym oplatamy swoje suche usta
Z braku słów spragnione pocałunków
Tych w świetle poranka wschodzącego słońca

I myśl kiedy ja myślami ogarniam twoje wyżyny
Odległego szczytu z którego można dotykać nieba
Łapać gwiazdy chowając do portfela pamięci
Zachowanej dla widoku i zapachu ciała

Więc bądź moją wieczną pokusą ze snu
W jawie pijąc moją krew wyrywając serce
Które jak kamień tkwi i nie chce zapłakać
Kiedy poranki jeszcze oplecione pustką

Porwij mnie choć raz zakamarkiem wiosny
Przebiśniegiem przekuj moją duszę
I wplątuj siebie ile tylko masz siły
Bo nie wiadomo kiedy znów przyjdzie nowy rok

[Adela nie pije]

jeśli w ogóle przyjdzie

zrób pan s tego Zoned i na konkurs!!!