Zgłoś

To ty byłaś moją prawdziwą miłością. Znalazłam w Tobie pokrewną duszę, Pokochałam cię jak własną siostrę. Byłaś cenniejsza niż najdroższy diament.   Nikt inny nie obchodził mnie, tylko Ty. Moje serce pękało kiedy cierpiałaś. Ty sklejałaś je brokatowym klejem Kawałek po kawałku.   Nie chcę kogoś, aby mógł mi ciebie zastąpić. Chcę ciebie, chcę z Tobą rozmawiać. Nadal odpisujesz , nadal do mnie dzwonisz. Ale jesteś gdzieś indziej, dalej.   Po drugiej stronie telefonu Piszesz z nim i to życie jest dla ciebie ważniejsze. Ważniejsze niż moje wsparcie, Cenniejsze od wszystkich naszych wspomnień.   Nic nie bolało mnie jak ta cisza. Była jak kołek wbity prosto w pierś. Z każdym brakiem odpowiedzi Czułam,jakby ktoś wbijał mi go jeszcze głębiej.   Starał się rozerwać mi mięśnie, Narządy, połamać kości i wyssać krew, Zabrać wszystko co ze mnie zostało, Pomimo, że już od dawna nie oddycham.   Dzisiaj płakałam, Rozmawiając z Tobą. A ty milczałaś. Nie słuchałaś mnie, pisałaś z nim.   I właśnie w ten sposób, Na ekranie mojego telefonu Lądują krople łez. Ponieważ brakuje mi ciebie bardziej niż czegokolwiek.   Ja noszę nasze zdjęcie z tyłu telefonu Ty już dawno zmieniłaś ekran blokady. Nasze zdjęcie porasta kurzem w szufladzie. Brakuje mi ciebie, przepraszam.    

@violetta   Pieprzenie    Łukasz Jasiński 

@Poezja to życie otwarte okno zimą daje do myślenia 

@Jacek_Suchowicz niestety to prawda

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

widzimy co dociera lub co chcemy wiedzieć 

Zawsze pięknie, tyle wyobraźni;)