Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
atakuję jest zabawnie, dziecinnie porywcze, ja bym z tego zrezygnowała. Bym natomiast podkreśliła te wejścia i nawilżanie, może przez podział na strofy? Ociosany nie traci temperatury.


z natury siewca
materiału genetycznego

od śmierci w przenośnię
twoje wejścia

nawilżam i biorę
wszystkie w tobie
ciebie wśród wszystkich



Pozdrawiam Młodego Poetę ;-D
Opublikowano

Evergrey - dzięki:)
Stasiu Ż. - rzeczywiscie, tytuł ni przypiął ni wypiął, wiersz napisany na oknie orga i potrzebował tytułu. tez mi mnie pasuje. za resztę dziękownia:)

Anna 7 - nie lubie kanciastych dup, więc nie masz szans, ale chociaz próbowałaś:P

co do składni Wusz i remixa Fanaberki - remix ok ale jako inny wiersz, bo nie uwypukla tego co chcialem podkreslic, przybiera inne znaczenie.

z natury siewca materiału genetycznego
genetycznego od śmierci odejścia w przenośnię

nie mam pojecia jak sie taki środek poetycki nazywa, czy sie wogole nazywa. w tym wierszu (w innych tez mi sie zdarzyło) slowo "genetycznego" konczy wcześniejszy i zaczyna nastepny wers. stąd tez moze kłopoty Wusz ze składnią.
Jako samiec w naturze mam imperatyw przekazania jak najwiecej swoich genow w celu zycia po smierci. monogamia jest gorzkimi więzami tradycji ale równiez i świadomym wyborem.
czyli dylemat

tak oto Młody (skąd to młody?!) Poeta objaśnił co miał do przekazania, czym pewnie idiotycznie zamknął wątek:)

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta   Dokładnie, łączy się :)
    • Nie teraz. Bo właśnie deszcz pada na dworze tak rzewnie. Poczekam. Nie będę się nigdzie spieszyć niepotrzebnie. Usiądę tutaj. I w samotność się wtulę. Może też porozmawiam ze sobą czule.   Usiądę i poczekam. Na czas lepszy, który się z jutrem przywita. Na kwiat w doniczce szarej, który rozkwita. Na marzenia, co właśnie pieszczą firankę. Poczekam. W dłoniach trzymam filiżankę.
    • kwiaty bzu kwitnące w maju napawają swoją wonią opadające płatki porwał ze sobą wiatr gdzieś daleko, zabrał w nieznane   słońce wpada do pokoju mego przez okno jego delikatne promienie padają na ściany   na zewnątrz rozbrzmiewa ptasi śpiew nad nami rozpościera się błękitne niebo obłoki niczym wata cukrowa słońce tuż za nimi się chowa   pełno zieleni, krzewów i liściastych drzew bujnie rosnąca trawa, po której chodzi się jak po dywanie natury   a majowe kwiatki rosną tu i tam żółte mlecze budzą się w ciągu dnia a gdy słońce ich żegna, chowają się --- rozkwitając ponownie z kolejnym dniem   konwalie już dzwonią swoimi dzwoneczkami ich śnieżna biel kojarzona z niewinnością i gracją   błękit niezapominajek przypomina mi o niebie z żółtym oczkiem w centrum - to słońce górujące w samo południe dnia   a majowe kwiatki rosną przyszły do nas wraz z wiosną zielony dywan pokryły w plamach  z wiatrem roznosi się ich słodki zapach  
    • "Nauka może i powinna prowadzić do mistyki i niejednokrotnie tak było. Ale musi to być nauka rzetelna, pokorna i mądra, anie pyszałkowata, powierzchniowa i próżna.Przecież celem nauki jest poznanie tego, co jest Moim dziełem. Poznając dzieło, poznaje się stwórcę, o ile jest się dość skromnym, aby sukces poznania nie oślepił pychą prowadzącą do traktowania siebie jako stwórcę.                              Nie analizuj tego, co dałem poznać, bo zaplączesz się w swoją ograniczoność.                              Przyjmuj moje światła takimi jakie one są i nic więcej.                             Widząc zamglony obraz Mojej Prawdy, nie staraj się dorysowywać tego, co niewyraźne, bo zniekształcisz i stanie się karykaturą. Obrazu Mistrza nie może poprawiać dziecko, bo cóż z tego wyjdzie? I cóż wychodzi ...?                                                                                   280 pn.10.11.86, g.23,35 Świadectwo Alicja Lenczewska
    • @Roma PL szuka kontaktu — z dawnym sobą, z bliskimi, z czymś większym. Modlitwę do chmur i gniew na deszcz rozumiem jak jakieś emocjonalne napięcie i zagubienie. Proste „znajdź mnie” odczytuję jako wyraz samotności i pragnienia bycia zauważonym.   Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...