Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wojna płci

Magnetowit_R.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Fanaberka

Fanaberka

Opublikowano
Opublikowano
atakuję jest zabawnie, dziecinnie porywcze, ja bym z tego zrezygnowała. Bym natomiast podkreśliła te wejścia i nawilżanie, może przez podział na strofy? Ociosany nie traci temperatury.


z natury siewca
materiału genetycznego

od śmierci w przenośnię
twoje wejścia

nawilżam i biorę
wszystkie w tobie
ciebie wśród wszystkich


Pozdrawiam Młodego Poetę ;-D
Magnetowit_R.

Magnetowit_R.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Evergrey - dzięki:)
Stasiu Ż. - rzeczywiscie, tytuł ni przypiął ni wypiął, wiersz napisany na oknie orga i potrzebował tytułu. tez mi mnie pasuje. za resztę dziękownia:)

Anna 7 - nie lubie kanciastych dup, więc nie masz szans, ale chociaz próbowałaś:P

co do składni Wusz i remixa Fanaberki - remix ok ale jako inny wiersz, bo nie uwypukla tego co chcialem podkreslic, przybiera inne znaczenie.

z natury siewca materiału genetycznego
genetycznego od śmierci odejścia w przenośnię

nie mam pojecia jak sie taki środek poetycki nazywa, czy sie wogole nazywa. w tym wierszu (w innych tez mi sie zdarzyło) slowo "genetycznego" konczy wcześniejszy i zaczyna nastepny wers. stąd tez moze kłopoty Wusz ze składnią.
Jako samiec w naturze mam imperatyw przekazania jak najwiecej swoich genow w celu zycia po smierci. monogamia jest gorzkimi więzami tradycji ale równiez i świadomym wyborem.
czyli dylemat

tak oto Młody (skąd to młody?!) Poeta objaśnił co miał do przekazania, czym pewnie idiotycznie zamknął wątek:)

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • tie-break
      iluzja

      Przez tie-break · Opublikowano

      wyobrażał sobie człowiek nie wiadomo co gdy jesień szczodrze częstowała miodowymi cukierkami z kradzionego   mówiła - jestem czekam światło czepiało się rąk   myślał - przezimuję w tym przytulnym wierszu   a to tylko kolejny opuszczony dom ostatnie słowo dopala się gdzieś w kącie łagodność nagle obca oblepiła słodkawym zaciekiem strzaskany wykusz   tego oswojenia nikt nie weźmie na siebie   są jednak niekończące się drogi szlaki trasy przez kolejne północe są inne imiona które wejdą w nawyk   wystarczy otrzepać się z liter i obrazów pozwolić aby wiatr nagle   spłoszył     Pusty dom - Tie break/ sierpień 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Amber
      3 wiersze

      Przez Amber · Opublikowano

      @Dekaos Dondi   Spacer w krainie czarów na krzyżówce T trzech wierszy :)
    • Amber
      Piknik nad lewitującą skalą

      Przez Amber · Opublikowano

      @huzarc  Rozkłady codziennych pociągów mają potencjał na spokój i równowagę, ale są bez znaczenia... wobec spotkania z absolutem .
    • Duszy Szept
      Dwie dusze z różnych światów

      Przez Duszy Szept · Opublikowano

      Spotkali się przypadkiem, jak dzień i noc. On z głową w chmurach, z sercem, które czuje wszystko naraz. Nie szukał relacji, tylko połączenia. Takiego, które budzi w środku spokój, a nie tylko daje obecność. Dla niego miłość to nie plan to droga, przez którą uczysz się siebie. Ona z ziemią pod stopami, z sercem, które bije w rytmie rozsądku. Nie szukała magii, tylko równowagi. Dla niej związek to coś, co ma działać jak dobrze zbudowany dom: stabilny, logiczny, przewidywalny. Nie ufała uczuciom, bo wiedziała, że potrafią zwieść. On widział w niej duszę, Ona w nim emocję. On chciał czuć, Ona chciała rozumieć. I choć przez chwilę ich światy się zetknęły jak nocne niebo ocierające się o brzask to oboje czuli, że ten moment nie może trwać wiecznie. Nie dlatego, że czegoś zabrakło. Ale dlatego, że miłość potrzebuje wspólnego języka. A oni mówili różnymi równie pięknymi, ale nieprzetłumaczalnymi. On odszedł z sercem pełnym uczuć, których nie mógł wypowiedzieć. Ona została z myślą, że to wszystko było zbyt skomplikowane. I choć każde poszło w swoją stronę, to w pewien sposób oboje wiedzieli że ta historia była potrzebna. Bo on nauczył się, że nie każda głęboka więź musi trwać wiecznie. A ona że nawet najlogiczniejszy świat potrzebuje czasem odrobiny magii.
    • Poezja to życie
      Mówisz tak

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Mówisz "tak" Mówisz "nie"   Potem słyszę  Myśli twe    Odbijają się  Tak nagle    Echem od czterech ścian       

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...