z drugiej strony

[Tomasz Pakulsky]

pamiętając niechętnie czyny,
które nadawały tempa i sensu,
które zaspokajały pragnienie
pozwalały zapomnieć o zapomnieniu.

Zapominając najwspanialsze życie
trwające zdecydowanie krócej niż trwało,
przychodziły chwile słońca bez blasku -
pozwalały pamiętać o zapamiętaniu.

wędrując ścieżką twoich słów i kroków,
można zapomnieć.. ale trzeba pamiętać.
połykając wiatr który pomaga iść...
słowa stają się lżejsze..
zapomniałem pamiętać.

[Don_Cornellos]

Autorze, o czym to jest? Jaka idea przyświeca tekstowi? Jakbys mógł mi rozjaśnić, wyjaśnić byłbym wdźięczny.
Pozdrawiam

[Tomasz Pakulsky]

Don Cornellosie, moim zdaniem autor "wiersza" nie powinien mówić o czym on jest itd. myślę, że główną istotą pisania tego typu tekstów jest własna interpretacja czytelnika. owszem są wiersze gdzie wszystko, prawie wszystko jest podane na tacy, ale są też takie z których coś wyniknie dopiero po zagłębieniu się. Pozdrawiam

[Don_Cornellos]

Aha, czyli nie możemy podyskutować o adekwatności środków użytych w tekście, ponieważ nie wiemy, co autor chciał wyrazić. Wnioskuję stąd, że autor nie oczekiwał merytorycznych uwag dotyczących jego warsztatu, lecz jedynie pragnął oklasków.
klask-klask! klask-klask! klask-klask!
Zadowolony?

[Tomasz Pakulsky]

właśnie o to mi chodziło dziękuję.