tornado

[Magnetowit_R.]

okryła swą nagość skromności rumieńcem
rozcinając przestrzeń zwiewności poświatą
musnąłem mgłą oczy i związałem ręce
jej drżącym oddechem obawy przed stratą

wessany w pędzące tornado rozkoszy
wchodziłem głębiej w ścisk uczuć szaleństwa
poprzez żar pragnienia i zamglone oczy
dążenie dwóch światów do wspólnego jestestwa


i wreszcie rozblask spazm i prąd przenika
sekunda wieczności do końca przybliża
lecz zaraz...to nie rozkosz, to trwa i nie znika

kurwa, to ból okropny w okolicach krzyża!
wiek i lenistwo, takie są wyniki
siedząca praca i brak gimnastyki

[Magnetowit_R.]

a chcialem cos w sonetowej konwencji napisac...wydało mi sie napięte tak, że aż głupie:) wiec przybłaznowałem końcówką

autora z peelem nie wiązać, autor w wysokiej formie (fizycznej, innym sie wymyka;)