Pani przyjaciółce

[Echnaton]

w liczeniu kroków
i wydanych stów
przekręconych kluczy
zdartych ust
nowe nowe nowe nowe

przebieram sobie po półkach
ten niepełny
ten u-szczerbiony
zepsuta dziwka
odkręcony menel
plastikowe dziecko
z poręcznym uchwytem
nowe używane jeansy

i do każdego ten uśmiech
jak sztuczny miód
za 6,50 z pobliskiego marketu
dziś wyznam prawdę
trafił mnie piorun na środku
szlaku, wytartego
od ciągłych spotkań śmiechu
innych

i skąd mam wiedzieć że cię
katuję
bo stoję tyłem
bo przodem do
innych

egoistyczny skurwiel
te słowa za lekko mnie
rysują
nie znam gorszych
bo życie jest takie piękne
radosne dobre a ciebie tam
ktoś rżnie...

przepraszam za moje plecy
były tylko lustrem
odbijającym pani ból
Dopiero Pani głos w słuchawce
uderzył mnie prawdą prosto
w twarz:
"przyjdź i podeprzyj mnie
bo już dłużej nie mogę..."

[Echnaton]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

to czytelnik ma interpretować... ;]



pozdrawiam