****

[Pan poeta]

Gdy on kochał strąconą osobę, ona - dżdżownica
podskakiwała między miśkami i guzikami deszczu
a mgła chowała ją w trumniany dobytek oddechu
by pobawić się ze śmiercią i mrówkami w "pajęczynki"

skoro oddech zwilżył się, tchnieniem zajadanego lodu
dżdżownica owa założyła róże w jego przepustnicy
a wszystkie stracone krople deszczu popłynęły oczyma
inaczej mówiąc wolałbym ten wiersz wykrzyczeć prsot w twarz
Chaosowi

[_M_arianna_]

Pan poeta, masz pomysły, ja też wolę ład.