„spacer”

[Madonna]

za kołnierz z miękkiej
samotności wpada wiatr
i gubię siebie
w słowach uwalniam duszę

co znika we włosach
letniej mgły

i to zwykłe światło w dłoniach
wypuszczam- zapamiętam-


w kieszeniach- czas-
by nie uciekał mnie i Tobie już

i klucze – te zgubione
znalezione
i te, co zgubie jutro, dziś


idę sama w myślach
ścieżką ulic
papierowych
szklanych
duszą brukowanych tą ze snów
boso między spojrzeniami

dzień dobry – bez odpowiedzi- może trudno

i spadają słowa
te wtopione w bramy kamienic
wrześniowych twarzy


trzeba wracać
tą drogą
jedynego wrażenia

[Joanna G rabowska]

Ech, znów te haftowane liryką słowa. Kolejny twój wiersz powędrował do ulubionych :) Brawo!

[Madonna]

Dziękuje

[Karmenka]

Już nawet pomysłu na komentarz mi brakuje:) jest pięknie jak zwykle:)

[John_Pool]

Doskonale wiesz jak sensownie układa się skomplikowane klocki słów. Brawissimo!

[Madonna]

Nie mam słów ...naprawdę Podoba się Wam?

[Joanna G rabowska]

Bardzo!:)