do środka

[Echnaton]

Odpowiem szczerze - nie wiem,
nie zamykałam oczu i nie otwierałam
drzwi z widokiem na długi szpitalny korytarz.
Możliwe że łóżko nakryte prześcieradłem
służy tylko do wywożenia śpiących.

Kobieta która przywozi obiady
tłumaczy że syrena jest kolejną gębą
jeszcze jeden czekający na odcięcie statysta.
Później śmieje się i odchodzi coraz dalej
przez ulice z latarniami kroplówek.

Chciałabym wiedzieć dokąd
prowadzą pęknięcia i przedziwne zacieki.
Przenikają siebie coraz bardziej nieczytelne
linie brzegów, jakby dziwna kartografia,
rozpisana na suficie w układy map.

Mamo zabierz mnie z powrotem
jak najdalej - gdzie nie sięgnie odpływ.
Zanucisz tą kołysankę która wzrusza śmierć,
możesz przyjść i schować najgłębiej
z powrotem do środka, jak kiedyś.

[Krzysztof Adam Meler]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przepraszam, ale wiersz jest zbyt obfity w różne ciekawe dla mnie środki wyrazu, a więc odkładam jego pełną analizę na później.


Póki co, podziwiam za ogrom zmian i piękno formy.



Pax!

[Karmenka]

Wiele przemyśleń...niesamowite obrazy...

[Echnaton]

dzięki za odwiedzenie !

pozdrawiam

[John_Pool]

Wiersz nasycony trafnie beznadziejną szpitalną atmosferą. Znikąd pomocy... Budzi złe wspomnienia.

[Echnaton]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ma budzić złe wspomnienia, bo w końcu taką mamy służbę zdrowia


pozdrawiam