panta rhei

[Krzysztof Adam Meler]

mój świat i róż pudrowy
na twarzy fresku konserwacja
i wdech niezbędny zatokowy
ciężarów zbędnych defekacja

muzeum myśli wstęp wzbroniony
powietrze gęste i pytania
o obraz świeżo powieszony
za którym kiedyś biała ściana

lecz tynki z czasem się sypały
okruszki gubiąc dawnej cnoty
ideał we mnie doskonały
a dzisiaj dowód mej głupoty

przeminie wszystko z tym powietrzem
które uwodzi jak narkotyk
mówisz sam sobie że wciąż jesteś
lecz zdanie zmieniasz wydech po tym.

[Pan poeta]

oceniłem już na "dla początkujących'

[Krzysztof Adam Meler]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ślepy nie jestem