„spojrzenie”

[Madonna]

powieki zbyt ciężkie by
chować spojrzenie
znikają za dusznymi cieniami
godzin
toną w wspomnieniach jeziora


aż wreszcie zamilkną zmęczone
znudzone tym teatrzykiem
codzienności...
wpatrzone w czas przyklejony do ścian
purpurowych kamienic, obrazów, gazet

obmyte światła cichości odcieniem
by znaleźć
drugi sens zapomnienia
w tysiącach obrazów

odnaleźć ten jedyny
przejrzysty, bezbarwnie czysty
nadać mu kolory
pomalować
przelać woskowe myślenie

i pozostawić zamknięte
w szklanej ramie białego
dotknięcia rzęs

kruche ,delikatne
jedyne



prawdziwe....

[Magnetowit_R.]

powieki.....znikają.....toną....zamilkną znudzone...wpatrzone...obmyte...

hm...to wszystko o powiekach?

obmyte światła cichości odcieniem - melodyjnie ladnie

no a dalej mamy :

drugi sens zapomnienia
w tysiącach obrazów

odnaleźć ten jedyny
przejrzysty, bezbarwnie czysty
nadać mu kolory
pomalować
przelać woskowe myślenie

ok, to o drugim choc jedynym sensie zapomnienia

" i pozostawić zamknięte
w szklanej ramie białego
dotknięcia rzęs

kruche ,delikatne
jedyne"

co pozostawic? z poczatku wiersza wynikaloby ze powieki...jezeli jedyny sens zapomnienia to pozostawic zamkniety...

a moglo byc fajnie jakby sobie przeczytac i podszlifowac;)
pozdrawiam

[Echnaton]

taak :) Madonna potrafi rysować piękne obrazy słowami, tylko, niektóre kreski są tu niepotrzebne, bo zakrywają sens dzieła ;] do lekkiego przymazania i będzie naprawdę ładnie :)


pozdrawiam

[Madonna]

pięknie :) jeju jakie komentarze ech ..dzieki!