Perłowe dzieci.

[Joanna G rabowska]

Wielcy tego świata odchodzą w pełnym blasku
nie przemija nigdy pamięć o nich.
Inni chodzą po ruchomym piasku
umierają cicho w zapomnieniu otchłani.


Tam na górze ktoś tak sobie zaplanował.
jednym perły wcisnął w dłonie
innym pozostawił tylko puste słowa.

To oni syzyfowy kamień porażek wtaczają
to im wiatr w oczy szyderstwem wieje
jak bure kundle resztki pod stołem zjadają
świat perły podziwia, a z nich się śmieje.

Wszystko co po nich zostaje mgiełką uleci
Ich imię wyryte w końcu z kamienia spłynie
zawsze żyli w cieniu perłowych dzieci
gdy umierają, ślad po nich wszelki ginie.

[kaja-maja28]

Bardzo ładny wiersz,a zwłaszcz 1sza zwrotka najbardziej mi się podoba
Wiersz jest z życia wzięty i prawdziwy,bo tak jest
Pozdrawiam milutko

[Echnaton]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

odnośnie pierwszej linijki: wazelina
odnośnie drugiej: w wiadomościach co wieczór też pokazują z życia wzięte rzeczy ;]


pozdrawiam

[kaja-maja28]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

odnośnie pierwszej linijki: wazelina
odnośnie drugiej: w wiadomościach co wieczór też pokazują z życia wzięte rzeczy ;]


pozdrawiam

Cecylio Tobie nie musi się podobać
Jak takie nie miłe komentarz chcesz napisać,to ugryznij się najpierw w język
Bo to nawet na kobiętę nie przystoi
Pozdrawiam milutko

[Echnaton]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

odnośnie pierwszej linijki: wazelina
odnośnie drugiej: w wiadomościach co wieczór też pokazują z życia wzięte rzeczy ;]


pozdrawiam

Cecylio Tobie nie musi się podobać
Jak takie nie miłe komentarz chcesz napisać,to ugryznij się najpierw w język
Bo to nawet na kobiętę nie przystoi
Pozdrawiam milutko


przepraszam, to wina mojego zboczonego gustu, nie lubi kiczu.... i nic na to nie poradzę


pozdrawiam