pan słowik

[Fanaberka]

spółka autorska Andy + Fanaberka


piórko na parapecie
dziecięce marzenia
- pan słowik szedł piechotą

[Orston]

Skrócić koniecznie słowika o skrzydło i zamienić go na na jaskółkę, wtedy długość, bez problemu, naciągnie się do siedmiu :)
Smutne to takie…

[Ulisses]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Raczej poezja, niż haiku.
Bardzo mi się podoba nawiązanie do dzieciństwa i wiersza Juliana Tuwima.
Czy do tego obrazka również pojawi się zdjęcie? Choć właściwie... jest niepotrzebne.
Bardzo ciekawe konotacje dałoby dodanie "wy" przed "szedł" a pozbycie się "pana" na początku trzeciego wersu (kto czytał wiersz Tuwima i tak skojarzy to sobie z Panem Słowikiem") - koniec dzieciństwa, koniec marzeń, skrzydełka zostają w pokoju dziecięcym a tam dalej, za parapetem dziecięcego pokoju rozciąga się szary, nieciekawy świat dorosłych:
życie na piechotę.

[Fanaberka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Znam tę szkołę, Marianno. Na początku mojej przygody z haiku rzeczywiście przestrzegałam tej receptury.
Też najbardziej podoba mi się pierwszy i trzeci wers.
Dziękuję :-)

[Fanaberka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Hm, jaskółka? Chyba nie da rady - to "Pan Słowik przed dziewiątą miał być na kolacji" :-)
Dziękuję :-)

[Ulisses]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Po co? Zresztą to żaden problem, na przykład tak, gdzie urwany recytatyw mógłby sugerować koniec dziecięcych marzeń:

dziecięcy pokój
piórko na parapecie
"pan słowik szedł piech..."

Może to teraz sugerować, że spotkało go coś niemiłego.

http://literatura.zaprasza.net/w.php?item_id=1997&category_id=73&nazwa=&&PHPSESSID=7334ef5a10758cc64c7e5bcaca1b69c5

[Fanaberka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Raczej poezja, niż haiku.
Bardzo mi się podoba nawiązanie do dzieciństwa i wiersza Juliana Tuwima.
Czy do tego obrazka również pojawi się zdjęcie? Choć właściwie... jest niepotrzebne.
Bardzo ciekawe konotacje dałoby dodanie "wy" przed "szedł" a pozbycie się "pana" na początku trzeciego wersu (kto czytał wiersz Tuwima i tak skojarzy to sobie z Panem Słowikiem") - koniec dzieciństwa, koniec marzeń, skrzydełka zostają w pokoju dziecięcym a tam dalej, za parapetem dziecięcego pokoju rozciąga się szary, nieciekawy świat dorosłych:
życie na piechotę.
Zdjęcia nie ma, ale w książeczce będzie ilustracja - piórko.

Tak, chyba tylko pierwszy wers jest zgodny z przepisami haiku.

Słowik "wyszedł" - daje wrażenie straty.
słowik "szedł" - może doszedł, albo wkrótce dojdzie. A że spóźniony?
"pan" podoba mi się, brzmi zabawnie w zestawieniu z małym, szarym ptaszkiem. Poza tym wyróżnia go z chmary innych szarych ptaszków.

Cieszę się, że wierszyk się podoba.
Dziękuję za interpretację. Wydaje mi się, że moja jest ociupinkę radośniejsza.
:)

[Fanaberka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Po co? Zresztą to żaden problem, na przykład tak, gdzie urwany recytatyw mógłby sugerować koniec dziecięcych marzeń:

dziecięcy pokój
piórko na parapecie
"pan słowik szedł piech..."

Może to teraz sugerować, że spotkało go coś niemiłego.

http://literatura.zaprasza.net/w.php?item_id=1997&category_id=73&nazwa=&&PHPSESSID=7334ef5a10758cc64c7e5bcaca1b69c5
Dzięki za linka :-)

[Ulisses]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Podoba się? Jest piękny! Okazuje się, że razem pisaliśmy :-) bo ja akurat przedstawiłem nieco radośniejszą wersję, choć zależy, jak do tego podejść:

dziecięcy pokój
piórko na parapecie
"pan słowik szedł piech..."

Powiedzmy, że kręcimy film na którym widać opadające piórko. Nie wiadomo, co stało się tam wysoko, pod chmurami - może jastrząb zaatakował małego ptaszka, a może ten po prostu trzepocząc skrzydełkami zgubił w locie piórko? Kamera przesuwa się za piórkiem coraz bardziej w dół, w końcu piórko ląduje na parapecie, jak się okazuje dziecięcego pokoiku:

dziecięcy pokój
piórko na parapecie

Tu kamerzysta zostawia piórko i postanawia zajrzeć, co dzieje się środku. A tam dziecko, czy może mama czyta właśnie dziecku wiersz do snu:

"pan słowik szedł piech..."

W ten sposób również otrzymaliśmy wersję tyle optymistyczną co melancholijną, ukazującą styk i równoległość świata dziecięcego z realnym ;-)

[Fanaberka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A może tak:
Nocna lampka przy łóżku, dziecko czyta wiersz. Wyobraźnia nie pozwala zasnąć. Podchodzi do okna i widzi piórko. Więc Pan Słowik istnieje.

[Ulisses]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A może tak:
Nocna lampka przy łóżku, dziecko czyta wiersz. Wyobraźnia nie pozwala zasnąć. Podchodzi do okna i widzi piórko. Więc Pan Słowik istnieje.

Bardzo ładna interpretacja. Piórko jest dowodem, że Słowik istnieje, jego? (czy to ważne) piórko leży za oknem na parapecie, czeka na dziecko... aż dorośnie. Tymczasem nie potrzeba mu na to żadnych dowodów, wystarczą marzenia, bezgraniczna wiara.

[Fanaberka]

Dorosły przy komputerze. Trudny temat, męczący. Spogląda w okno i widzi piórko. Pan Słowik szedł piechotą.

[Ulisses]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak. Pani ma niezwykłe spojrzenie na to co takie zwykłe, nijakie. Jest jak piórko, które przypomina nagle, że gdzieś wysoko ptaki z dzieciństwa ciągle chodzą piechotą po chmurach. Czekają na nas.

[Fanaberka]

Dziękuję.
:-)

[Barbara Szala]

Rzeczywiście piękny wiersz i taki lekki jak to piórko. Tęsknota za światem minionym...
Wszystkie interpretacje go sa takie obrazowe i bardzo udane, czytając je już widziałam te wszystkie filmy :)

[Fanaberka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I równoległość tych światów. W pewnym sensie.
Dziękuję za przeczytanie i pochwałę.

[tygrys_pietrek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

hej wzruszajace.

[tygrys_pietrek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jasne pewnie dostal w ryj od gangu skowroniatek :)

pietrek

[Fanaberka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Do Akademii Pana Kleksa z nimi! Na wychowanie!
Dzięki
:-)